Door de zure appel heenbijten

Love NZ, eve, pink lady, ariane, ambrosia, braeburn, granny smith, royal gala; groene appels, rode appels, gele appels, roodgele appels, botorgele appels, appels met oranje vlekken; appels met deuken, appels met vingernagelafdrukken, appels gespleten stam, appels met zwarte gaten, appels met roest, appels verbrand door de zon (jaaaa, dat is mogelijk), appels die aanvoelen als stressballetjes, appels met zwarte gaten; grote appels, extreem grote appels, miniappels en appels met soort van een normaal formaat; appels in de muesli, appels in de porridge, appels in de salade, appels als snack, applecrumble, fruitsalade met appel; appeltaart; appelflappen en appelcake.
Ik heb het allemaal voorbij zien komen de afgelopen weken! Wat ik aan het doen ben geweest? Apple packing ofwel appels in kartonnen trays plaatsen en deze vervolgens in kartonnen dozen stoppen. En dat is nog niet alles! De appels moeten gecontroleerd worden, de slechte appels moesten eruit (categorie vingernagels en zwarte gaten) en dan moest de mooie rode kleur (voor zover aanwezig) naar boven gekeerd worden en alle appels met de bovenkant dezelfde kant opwijzen. Klinkt als erg gevarieerd werk? Helaas niet... 5 dagen in de week, 8,5 uur per dag appels ronddraaien en zoeken naar die misvormingen is niet erg uitdagend. Eerder slaapverwekkend! Het is alleen niet zo dat je alle tijd hebt om al deze handelingen uit te voeren. Het is allemaal lopende band werk en als je niet snel genoeg bent valt of je tray van de band af, of als je geluk hebt en er een soort van rem op je band zit, dan hopen alle appels zich op aan het andere eind van de lopende band en als je dan te lang wacht krijg je een soort van appelexplosie! (ik heb het nog niet mee mogen maken, alhoewel ik er niet helemaal zeker van ben of ik dit jammer vind of hier juist blij mee ben :P).
Zoals jullie waarschijnlijk wel al begrepen hebben: ik ben aan het werk. Nu alweer iets langer dan 4 weken ben ik appels in aan het pakken in een appelfabriek in nelson. De eerste dagen waren vooral erg verschrikkelijk: het is geen conditioneel zwaar werk, maar wel erg fysiek in de zin van pijn aan je rug en een vastzittende nek na al die uren appel optillen, ronddraaien en weggooien.
De eerste 2 weken had ik echter erg veel geluk: ik was aan het werk in het deel van de fabriek waar ze niet alleen de appels in trays laden en dan in dozen stoppen, zo af en toe mocht ik ook appels in plastic zakken verpakken en dan in kratten stoppen. Variatie!!! Helaas was dit zo mogelijk nog vervelender werk, dus dat was dan weer minder.
En even een tip: dat verpakken in de plastic zakken (dus de zakken van 1-1,5 kilo die je kunt kopen in de supermarkt) gaat vaak erg snel. Dit staat gelijk aan 'weinig tijd om appels te controleren' en dus zo af en toe een halfzwarte appel in de zak. Aangezien deze appels geexporteerd worden naar europa, is het dus aan te raden om deze zakken of erg goed te bestuderen voordat je er een koopt, of gewoon maar even niet te kopen, vooral niet nu ik daar aan het werk was en in het begin alles echt veeeel te snel ging! :P Zolang je het maar weet ;)

4 weken geleden ben ik dus in Nelson aangekomen en was het voor mij tijd om op zoek te gaan naar wat werk. Ik wilde graag iets typisch 'backpacker' doen en ben dus vooral op zoek gegaan naar werk als apple picker / apple packer of iets in de wijngaarden. De eerste dag dat ik in nelson aankwam ben ik informatie gaan verzamelen over het werk dat ik hier zou kunnen doen en diezelfde avond ben ik een duits meisje in het hostel tegengekomen die ook op zoek was naar werk. Toen dus direct besloten om de volgende dag maar samen op pad te gaan en langs wat bedrijven te fietsen om te vragen of ze nog op zoek waren naar werknemers. Dit bleek erg goed te werken en zo hadden we na zo'n 3 uur op pad te zijn alweer werk! Apple packing in Richmond bij apple compass. De dag erna zouden we al direct kunnen starten! Ideaal dus :D
En ook bleek ik het erg goed te kunnen vinden met Inga, het Duitse meisje. Het leek er dus op alsof we enkele gezellige weken samen voor de boeg zouden hebben. En zo begon het ook: vrijdag een dagje appels inpakken, en daarna hadden we alweer direct weekend! Met als grote voordeel: op vrijdag mogen we gratis appels meenemen! Aangezien Inga en ik allebei wel van koken en eten hielden, zorgde dit voor enkele geweldige en zeer uitgebreide maaltijden in de avond, gevolgd door een heerlijk toetje: apple crumble met hokipoki ijs (iets typisch nz). JUMMIEEEE!! :D Na 4 avonden apple crumble op een rij hebben we die apple crumble voor een avondje maar overgeslagen. Om de dag daarna weer heerlijk te genieten van een verse apple crumble uit de oven! En appels bij ontbijt, lunch en in ons avondeten! En nog steeds kan ik erg genieten van appels! Het eten en het werken met de appels kan ik gelukkig los van elkaar zien :)

Helaas kwam de tijd samen met Inga nogal vervroegd ten einde: ze had te veel last van haar rug tijdens het werk en na 6 dagen werken, stopte ze ermee en besloot ze verder te reizen. Gelukkig kan ik terugkijken op een geweldige 1,5 week samen: met veel eten, veel kletsen, veel spelletjes, wat mooie wandelingen en veel plezier! En sindsdien ben ik mijn tijd op het werk zonder mijn maatje proberen door te komen! En eerlijk gezegd vliegt de tijd nog steeds!
Maandag tot vrijdag is saai, en in de avonden ben ik compleet uitgeput! Maar gelukkig zijn er de weekenden waarin ik uit kan rusten, lekker kan lezen, wat kan kletsen met de mensen hier (door de week heb ik daar zelfs niet altijd de energie voor) en veel kan koken en bakken! Ik zit heir ech in een geweldig hostel: niet te groot, met heerlijke banken, een mooie keuken en een redelijk grote tuin! Het geeft echt een huiselijk gevoel hier! En over het algemeen zijn er ook leuke mensen hier te vinden, met enkele uitzonderingen tot nu toe. De afgelopen weken hebben er wat vreemde types hier rondgelopen en bij mij in de kamer geslapen: een oude vrouw die eerst vooral veel aan het klagen was, daarna toch echt heel vreemd ging doen en nogal achterdochtig werd, vervolgens de stempel 'psychotisch' kreeg van mij en enkele dagen daarna opgehaald werd in het hostel door mensen van het ziekenhuis en uiteindelijk de politie omdat ze niet mee wilde komen. Erg interessant dus allemaal! :P Zoiets maak je zeker niet elke dag mee! En vrijdagmorgen is de 2e ietwat vreemde, ditmaal oudere man, gelukkig vertrokken. Hij was nogal luidruchtig, hield niet op met praten over oninteressante dingen en kon niet helemaal voor zichzelf zorgen... Blij dus dat we ook daar weer vanaf zijn en er nu weer normale mensen rondlopen! :)

Eigenlijk zou afgelopen week ook al mijn laatste week zijn geworden op het werk, maar de weersvoorspellingen zien er niet zo goed uit hier. Ik heb dus maar besloten om nog wat langer dit heerlijk interessante werk te blijven doen en maar afwachten tot het weer opklaart! Ik wil hierna namelijk 2 tramps na elkaar gaan doen: een van 4 en een van 3 dagen. Met enkele dagen rust tussen deze twee (de heaphy track en de abel tasman coastal track voor de kenners ;)).

En dan ook nog maar even over mijn verdere tijd op het zuidereiland. Er stond een trip op kaikoura op de planning om daar samen te gaan reizen met een Belgs meisje. Ik ben nog aangekomen in kaikoura, alleen kreeg ik in de bus van picton naar kaikoura helaas een telefoontje van dat meisje (Griet) dat ze niet kon komen. Ze zat op dat moment in Christchurch en het meisje waarmee ze tot dan toe aan het reizen was geweest, was in het ziekenhuis beland doordat een auto over haar voet heengereden was (geen idee hoe dat precies gegaan is...). Ze moest geopereerd worden en het zag er allemaal niet al te best uit, dus had Griet besloten daar te blijven met haar. Jammer, maar zeker begrijpelijk! Ik heb toen maar enkele dagen in Kaikoura doorgebracht, heb een mooie wandeling gemaakt, zeehonden gezien, en 2 dagen op een vistrip gegaan! Normaal is kaikoura de plaats om walvissen te kijken of met dolfijnen te zwemmen, maar gezien het niet al te beste weer (2 dagen regen), besloot ik dat ik het niet helemaal waard vond om zo veel geld uit te geven aan deze excursies, en ik had erg goede verhalen gehoord over de vistrip! De eerste dag was de zee echter te wild om echt te gaan vissen en hebben we vooral crayfish uit de fuiken opgehaald en wat vissen binnengehaald die op de oppervlakte aan het zwemmen waren. Toen dus soort van mijn eerste vis gevangen (kauwai ofzoiets) en 's avond kunnen genieten van een heerlijk diner met crayfish, gerookte vis en behoorlijk wat wijn. De tweede dag mocht ik nog een extra keer mee met de trip de zee op, aangezien de dag ervoor niet helemaal was waarvoor ik betaald had. Ditkeer dus echt verder de zee op gegaan en hier 'echt' aan het vissen geweest. Het ging behoorlijk snel allemaal, lang niet zo saai als je sommige mensen ooit aan een riviertje ziet zitten! Het was de hengel uitgooien, wachten tot het uiteinde tot de bodem van de zee gezakt was, iets aan je hengel veranderen, wachten totdat je beweging voelde/zag en de vis ophalen (vast allemaal de juiste terminologie! :P). Deze handelingen volgden elkaar echter zo snel op dat ik amper de tijd had om om me heen te kijken, de albatrossen en dolfijnen te zien, en uiteindelijk - na zo'n 8-12 vissen gevangen te hebben, soms zelfs 2 in 1x - nogal misselijk werd! De zee was nog steeds niet echt kalm te noemen, dus na een tijdje keek ik een van de schippers aan: ik moet echt even naar vast land kijken, ik voel me lichtelijk beroerd! Daar werd het gelukkig iets beter van en niet al te lang daarna gingen we weer terug naar het vasteland en uiteindelijk terug naar het huisje waar ik verbleef, ditkeer bepakt met wat red cod en seaperch die we die dag gevangen hadden :D Al met al een hele nieuwe ervaring die voor een mooie tijd in kaikoura gezorgd heeft!
Daarna weer teruggegaan naar picton, daar nog een wat langere wandeling gemaakt die ik de vorige keer nog niet gedaan had, in de avond genoten van enkele uren in de jacuzzi (luxe!) om de dag erna weer in te pakken en te vertrekken naar nelson. En vanaf daar is het dus voornamelijk werkwerkwerk geweest. Gelukkig in de eerste weekenden hier nog erg mooi weer gehad en veel prachtige wandelingen gemaakt (naast wandelen en een schattig lokaal marktje op zaterdagochtend is hier niet veel te doen). Nu is het een weekend wat slechter weer en is het vooral uitrusten, wat lezen, voor de 2e keer een poging doen om mijn eigen brood te bakken (de 1e was erg goed gelukt! :D) en jullie maar weer even op de hoogte houden van wat ik de laatste weken hier gedaan heb. Ik hoop vooral dat ik jullie niet al te veel verveeld heb met de appels, en anders: voor jullie was het maar een half uur durende marteling, ik doorsta dit nu al enkele weken! :P

Ik hoop de volgende keer te kunnen vertellen dat ik de appels verlaten heb en wat heerlijke wandelingen gedaan heb, maar dat horen jullie dan wel weer! ;)

Cheers!

xxxx