My own wee place

Hello again! Time for an update :) Ik zal proberen alles in het nederlands in het verslag te zetten dit keer, maar ik moet zeggen dat dat niet altijd meer even gemakkelijk gaat… Ik heb het idee ook steeds meer spelfouten te maken en niet meer helemaal zeker te zijn van mijn nederlandse woordenschat. Ben hier alleen in het engels aan het spreken en lezen. En dan merk ik toch dat mijn Nederlands wat achteruit gaat! Sorry daarvoor dus! :P

Na mijn laatste verslag ben ik van Queenstown vertrokken naar Glenorchy om daar aan wat wandelingen te beginnen. Ik had geprobeerd dit te plannen, maar er waren wat moeilijkheden: ik wist niet wie ik tegen zou komen in Glenorchy (als ik al iemand zou ontmoeten daar) om eventueel samen mee te wandelen. Verder had ik een aantal bezoekjes gebracht aan DOC hier (zij gaan over de tramping tracks), waarbij me duidelijk werd dat er op bepaalde tracks lawinegevaar was gedurende deze tijd van het jaar. Niet helemaal ideal dus om in mn eentje te gaan wandelen.
Op een gegeven moment dus maar besloten om gewoon naar Glenorchy te gaan - met genoeg voedsel om alle eventuele wandeldagen te overleven – en maar te zien wat daar zou gebeuren. Ik werd opgehaald door de eigenaresse van Kinloch Lodge waar ik een nacht? / een aantal dagen? Zou verblijven. Gelukkig is het een erg rustig seizoen hier in NZ en kun je deze beslissingen dus last minute maken :)
Eenmaal in Kinloch Lodge kwam ik erachter dat ik die eerste nacht als enige daar zou verblijven. Lekker rustig dus! Ook – na de weersvoorspellingen bekeken te hebben – besloten om direct de volgende dag te vertrekken en de Greenstone&Caples track te gaan lopen. Beiden zijn geen Great Walks, de wandelingen die ik tot nu toe meestal gedaan heb, maar de zogenoemde ‘ backcountry’ wandelingen. Deze twee staan echter bekend als redelijk simpele wandelingen. In eerste instantie betekende dit dat ik wat teleurgesteld was: ik wilde zo graag de Routeburn gaan lopen (een van de great walks, alleen ook een van die wandelingen met lawinegevaar) en nu moest dat plan toch maar veranderen. Dit betekende echter ook: totaal geen verwachtingen van de 2 andere tracks. En dit heeft positief uitgepakt!

Toch vol goede moed begonnen aan de Greenstone. Het weer zag er voor vandaag redelijk oke uit en ik had een aantal uren wandelen te gaan (12 km van de lodge naar de start van de wandeling, en dan nog eens 12 km over de track. Ook bepakt met redelijk wat vulling in mijn backpack (eten voor 7 dagen, aangezien ik nog steeds niet precies wist wat ik zou doen en je ook altijd reserve bij je moet hebben). Wat zwaarder bepakt dan normaal dus, maar gelukkig over een niet al te bergachtige track hoeven lopen. Veel wandelen langs een rivier, prachtige uitzichten naar de bergen aan beide kanten, lopen door weides met grazende koeien, door het bos en ook veel over natte / modderige paden, al hoppend over rotsen / boomwortels en takken of hele boomstammen van omgevallen bomen. Niet de beste omstandigheden dus, en daardoor had ik ook geen idee hoe lang ik nog ongeveer onderweg zou zijn. Op een gegeven moment, tegen het eind van de middag, had ik het idee nog ongeveer een uur te moeten lopen. Redelijk uitgeput nog een pauzetje gehouden en een mueslibar gegeten voor de energie. Echter kwam ik toen na 2 minuten een bordje tegen met de naam van de hut: 10 minuten. WAT?! YEEEEAAH!!!! Dat was een meevaller. Toch heel wat sneller gelopen dan verwacht dan :)
In totaal iets meer dan 6 uur onderweg geweest deze dag voordat ik bij de hut aankwam. Hier stond dan weer eens een avondje hout sprokkelen, houthakken, houtzagen dit keer ook!, vuur maken, koken, me installeren op een van de matrasjes, schrijven in mn dagboek, wat lezen en slapen voor de boeg. En zo hopelijk uitgerust om de volgende dag weer op pad te gaan, op naar een nieuwe dag vol vele kilometers stappen!

De volgende dag weer vroeg op, klaargemaakt voor weer een volle dag wandelen en snel vertrokken. Deze middag zou het weer wel eens verschrikkelijk kunnen worden: veel regen voorspeld. Zo dus begonnen aan weer een mooie dag wandelen. Dit keer wat zonneschijn, veel wind en wat regendruppeltjes onderweg. Het landschap vandaag was weer redelijk vergelijkbaar: veel over open – modderige – vlaktes gelopen, langs de rivier op en door stukken mossig bos. Prachtige plekken tegengekomen vandaag: zo een pauzetje gehouden aan de rand van de rivier, die hier heel wat smaller en ruiger was, enkele meters naar beneden door de kloof die gevormd was.
Verder al snel aangekomen bij de hut, en dat was maar goed ook. Zodra ik binnen was, begon het te regenen. En de hele middag is het ook niet meer opgehouden. Ik dus blij dat ik binnen was, en ook blij met mijn boek dat ik meegenomen had! Zonder zou ik me doodverveeld hebben in mn eentje in die hut. Wel weer vroeg naar bed dus en op naar de volgende dag. Ik zou nu de Greenstone track uitlopen en doorgaan naar een andere hut die op een splitsing ligt met de 3 tracks (Greenstone, Caples & Routeburn). Onderweg naar deze hut kwam ik ook een bordje tegen: ‘Fiordland National Park’. Van het ene national park naar de volgende gelopen dus, en eindelijk kan ik dan ook een klein beetje van Fiordland ontdekken! Fiordlands is het natste gebied van NZ (met enkele meters regen per jaar, ik geloof zo’n 5-8 meter!!!) en dat is ook te zien. Vele stroompjes water, vele watervallen overal en de bomen zijn hier versierd met stroken mos die omlaag bungelen van de stam en van alle takken. Prachtig mysterieus gezicht!
Eenmaal bij de hut aangekomen heb ik daar mijn spullen achtergelaten, en ben ik weer op pad gegaan. Er stond nog een extra wandelingetje op de planning naar ‘Key Summit’, een 1.5-2 uur return track vanaf de hut. Na het redelijk vlakke lopen van de hele dag was dit ineens een hele klim. Maar gelukkig, zonder bagage, niet al te zwaar! Na iets minder dan een uur omhoog gelopen te hebben, kwam ik aan bij een punt waar je normaalgesproken prachtig uitzicht over de hele omgeving zou moeten hebben. Nu niet dus. Ik had het al een beetje verwacht: het was nogal bewolkt vandaag met ook veel laaghangende bewolking. Ik ben tijdens mijn wandeling naar de top door die bewolking gelopen, en kwam er niet echt meer uit. Nog steeds waren er prachtige dingen te zien op deze top: prachtige planten en mossen, weer veel water en nattige grond, maar niets van het uitzicht dat hier te bewonderen is. Al snel dus begonnen aan mijn weg terug, want het werd ook wat koud met de sterke wind die hier aan het waaien was. Verder nog een ander uitstapje gemaakt vandaag: een stukje van de Routeburn gaan lopen. Dit eerste stuk was redelijk veilig mbt de lawines, dus maar besloten om hier dan een kijkje te nemen. Ik ben bijna tot aan de eerste hut op de track gelopen, om vervolgens weer om te draaien en terug te gaan. Het was een prachtige track! Enorme watervallen, overal stroompjes die het pad kruisen, en weer dat prachtige mosachtige landschap. Volop genieten en mezelf beloofd dat ik terugkom om de Routeburn helemaal te lopen!

Bij de hut weer begonnen aan mijn vaste routine: dit keer alleen voornamelijk hout sprokkelen en dit binnen uitstallen. De vorige ‘bewoners’ hadden namelijk wel hout achter gelaten, maar niet op een droge plek. Buiten, voor de hut, was een hele stapel hout te bewonderen, nat van de regen van de laatste dagen. Die avond dan ook maar niet eens een poging gedaan om vuur te maken. Ik had mijn eigen ‘bedbank’ gemaakt en me daar meteen geinstalleerd: lekker warm in mijn slaapzakje, snel even wat avondeten naar binnen werken, een warme kop thee, wat lezen en dan zijn we alweer moe (en gelukkig ook warm) genoeg om in slaap te vallen :)
De volgende dag stond me een aangename verrassing te wachten: het weer zag er verrassend goed uit! Wat blauwe lucht te zien en niet die sterke wind die alle bewolking steeds mijn kant op blies. Ik vroeg in de ochtend besloten om dan nog maar eens een tweede poging te doen: op naar Key Summit. Goede warming up in de ochtend – en dit keer zo goed als naar boven gerend (weer zonder bagage, dat geeft altijd een goed gevoel: je zweeft heel wat meer dan met 10kilo op je rug…). En bij aankomst op de top die keer heel wat meer te zien: WOW!!! Ik had verwacht dat di teen mooi plekje was, maar het uitzicht hier was vandaag gewoonweg adembenemend! Nog steeds verscholen enkele Bergen zich achter wat wolkjes, maar het meeste was zichtbaar! De besneeuwde toppen strekten zich uit voor zover ik kon kijken! Naast Mt Cook is dit zeker de meest ruige, bergachtige plek die ik hier tot nu toe gezien heb. Geweldig! Dat was het extra wandelingetje dus helemaal waard!

Terug bij de hut al mijn spullen opgepakt en verder gegaan naar de Upper Caples hut, op de – hoe kan het anders – Caples Track. Wonder boven wonder bleef het weer vandaag hartstikke goed! Een dagje in het zonnetje lopen is wel lekker na alle regen die ik gezien – en gelukkig voornamelijk gehoord – heb (‘s nachts leek het het hardst te regenen). De wandeling vandaag was weer eens geweldig mooi, dit keer ook met een behoorlijk klim naar MacKellar Saddle, een punt boven de sneeuwgrens. Zo bevond ik me dus ineens in een witgekleurd landschap, weer omringd door bergen en rotsachtige toppen. Wat een prachtige plek! Hier dan ook maar mijn lunchplekje gevonden en vele foto’s gemaakt! Daarna was het weer tijd om aft e dalen, verder naar de hut, want er stonden me nog een aantal uren wandelen te wachten (de wandeling vandaag zou zo’n 6-8uur duren volgens de bordjes). Ik weet niet precies waar dit misgegaan is, maar na zo’n 5 uur wandelen kwam ik ineens bordjes tegen: Upper Caples Hut de ene kant op, en Mid Caples de andere. “Maar die horen op dezelfde track te liggen? Hoe kan dit?” Toch maar besloten om Upper Caples te volgen, en zo kwam ik na enkele minuten aan bij een hut. “HUH?! Maar dit kan niet Upper Caples zijn, want zo snel heb ik nu ook weer niet gelopen. Meestal zat ik zo tussen de twee genoemde tijden in…” Na wat rondgekeken te hebben, bleek echter dat dit toch de Upper Caples was. De hut ingegaan, en daar waren gelukkig 2 andere mensen te vinden. Even een praatje gemaakt (ik dacht dat het na 3-4 dagen helemaal alleen doorgebracht te hebben, raar zou zijn om weer mensen te zien, maar dat viel reuse mee. Ik denk dat door al het praten met mezelf, ik het niet zo gemist had. Jaaa ik word langzaamaan gek hier! :P) Tijdens dit gesprek kwam ik erachter dat deze 2 mannen vandaag nog naar de Mid Caples hut zouden gaan. Ik had echter gehoord dat deze gesloten was en ik daar niet kon overnachten. Deze mannen wisten echter zeker dat de hut er nog stond en je er gewoon kon verblijven. Perfect! Nog een extra 2-3 uur wandelen naar de volgende hut dus. Met dit prachtige weer is dat helemaal geen straf! En vooral aangezien morgen een lange dag gaat worden – en een erg stormachtige ook als ik de weersvoorspellingen mag geloven. Nog een mooi stukje gewandeld dus, en uiteindelijk kwam de hut – de laatste hut voorlopig weer – in zicht! Mijn voeten waren ondertussen wel echt complete uitgeput en enigszins pijnlijk, maar dit is snel vergeten wanneer je weer lekker neer kunt ploffen in de hut en wat extra energie naar binnen kunt werken :) Niet veel later kwamen ook de twee mannen aan in de hut en zo een gezellig avondje kunnen kletsen. De mannen waren hier aan het jagen voor enkele dagen (ja, dat is iets wat redelijk wat mensen hier nog doen) en een van hen had net een klein hert neergeschoten. Er stond dus ‘venison’ op het menu voor de avond! Wat een heerlijk en luxe trampersmaaltijd was dat! :D En dat was niet het enige gelukje dat ik hier had: de mannen zouden de volgende dag ook teruglopen naar de parkeerplaats (het eind / de start van de track) en vandaar hun auto in springen om terug te rijden naar Queenstown. En gelukkig hadden ze nog wat ruimte in de auto! Dat scheelde me dus 12 km lopen naar de lodge waar ik verbleef!! De volgende werd me vooral duidelijk hoe blij ik moest zijn met deze ‘vondst’: sinds halverwege de nacht was het weer eens aan het regenen, en dit keer hield het niet op. Dikke druppels bleven continue uit de lucht vallen, en na de iets meer dan 2 uur wandelen van hut naar parkeerplaats, was ik dan al helemaal doorweekt! Uitgeput, maar met een voldaan gevoel, werden er wat biertjes opengetrokken onder een afdakje voordat we de auto insprongen om terug te gaan. Ondanks de kou, was dat biertje toch erg welkom!

En in plaats van laat in de middag aan te komen bij de lodge, was ik er nu al rond lunchtijd. Dat betekende dat ik lekker in het warme café kon genieten van een koffie, mijn boek kon lezen bij het haardvuur en vooral ook snel een warme douche in kon springen!
In de avond werd het weer alleen maar slechter en slechter, met veel regen en flink wat onweer. Voor een aantal mensen was dat onweer blijkbaar echt genieten, want vaak gebeurt dat hier niet blijkbaar. Echter betekende dat ook heel wat chaos: elektriciteit die uitvalt in hele dorpen, en zo dus ook in de lodge. Was ik blij dat ik net mijn eten opgewarmd had en mn warme douche al gehad had! De rest van de avond was lezen bij kaarslicht en opwarmen voor een nog groter vuur (redelijk creepy omstandigheden trouwens wanneer je Stieg Larsson aan het lezen bent, met al die lichtflitsen en rommelende dondergeluiden op de achtergrond, en dat zo goed als in je eentje in de middle of nowhere! – alhoewel ik op dat moment vooral blij was niet in mn eentje in een hut te zitten).

De volgende dag was het weer gelukkig weer heel wat beter en kon ik nog even genieten van een bezoekje aan de hot tub in de lodge en nog een korte wandeling maken bij het meer. Daarna weer terug naar Queenstown om vanuit daar de rest van mijn reis te plannen. Ik wist nog niet zeker wat ik wilde doen. Misschien naar Lake Manapouri en Te Anau om daar ook wat te gaan wandelen? Of naar Cromwell voor het zoeken naar werk? Ik wist dat het niet de meest ideale tijd was om werk te zoeken hier, maar ik merkte dat ik niet meer 100% kon genieten van het reizen en dat ik me zorgen maakte om het vinden van werk en het daarbij horende aanvragen van mijn extra visum voor Nieuw Zeeland. Zo dus besloten om maar naar Cromwell te gaan: Die middag kon ik meerijden met de hosteleigenaar en ik kon een aantal nachtjes verblijven bij Barry&Anthea (2 mensen uit Cromwell die mijn broertje ontmoet had tijdens een zomervakantie in Frankrijk, en met wie ik enkele keren contact gehad had via mail & bellen). Anthea was meteen ook al rond aan het vragen geweest voor werk en had allerlei contacten opgeschreven, dus dat was al een geweldige start! Verder had ik ook een afspraak bij een soort uitzendbureau daar om te zien of zij me konden helpen.

De eerste avond in Cromwell dan ook alles wat meer los kunnen laten en gezellig kunnen kletsen met Barry&Anthea. Twee geweldige mensen, erg lief en heel gezellig! De klik was er zo goed als meteen! :D De volgende dag werd ik dan wat rondgereden door Anthea om Cromwell watt e leren kennen, en afgezet bij het uitzendbureau. Hier wat formulieren ingevuld en daarna een kort gesprekje gehad met een mevrouw daar. Na zo’n 5 minuten verraste ze me nogal: “oke, als je wilt kun je dan maandag beginnen op een wijngaard. Het zal saai en simpel werk zijn, maar je kunt er voor een week aan de slag”. Nogal overdonderd stamelde ik dat ik dat graag zou willen doen en ik wist warempel niets meer te vragen. Een andere werknemer zou me maandagochtend ophalen en dan zouden we naar het werk rijden. Eenmaal terug bij Barry&Anthea het goed nieuws dus meegedeeld en toen kwam ik erachter dat ik nog niet eens wist welke wijngaard het zou zijn! Nou ja, dat zien we maandag dan ook wel ;)

In het weekend verder wat gewandeld, nog wat rondgebeld voor werk na deze eerste week, enkele bezoekjes gebracht aan een café in ‘Old Cromwell’ (een nagebouwd gedeelte van hoe het stadje er eerst uitgezien zou hebben op een prachtige locatie aan het water) voor een koffie met een aantal mensen, en uiteindelijk nog 2 andere mensen (Margy&Warwick) gebeld van wie ik de contactgegevens had hier in Cromwell: een zus van Tia (die ik ontmoet had in Tauranga op het Noordereiland) en haar partner. Op zondagochtend heb ik hen dan ontmoet – uiteraard bij het café in Old Cromwell, blijkbaar is dat DE plek hier! -, kreeg ik het geweldige nieuws dat zij een cottage leeg hadden staan in Cromwell (zelf hebben ze hun eigen huis gebouwd in Bannockburn, iets minder dan 10km hier vandaan) waar ik in zou mogen verblijven totdat ze het verkocht hadden. Zelf waren ze hard aan het werk in hun ‘tuin’ (je kunt het zo niet noemen denk ik, het was eerder een heel national park zelf… of ja, in ieder geval een enorme lap heuvelachtige grond). Die dag dan eerst met Margy en Warwick meegegaan en hen een hele dag geholpen in de tuin + in de avond weer terug naar Cromwell, mijn spullen opgehaald bij Barry&Anthea en me geinstalleerd in het huisje! Mijn eigen plekje! :D

En zo ben ik nu dan alweer een tijdje in Cromwell. De eerste week gewerkt in Mt Edward, een van de organic wijngaarden hier. Dit was vooral veel onkruid wieden (een enorme workout! Mijn armspieren, beenspieren, buikspieren en alles werd in een keer getraind geloof ik zo! En dat 8 uur per dag!!! Alleen ook wel een wat pijnlijke rug en pijnlijke pols zo af en toe). Zwaar werk dus, maar ook wel erg gezellig met 5 anderen aan het werk: een vrouw uit Nieuw Zeeland, 3 Argentijnse reizigers en een jongen uit Uruguay. Onder het werk konden we genoeg kletsen, dus de tijd ging redelijk snel! En het is heerlijk om een hele dag buiten door te brengen: al heel wat beter dan dat ‘appels pakken’ dat ik hiervoor gedaan heb. En ook weer iets om van mijn lijstje af te kunnen strepen: 'werken in een wijngaard'. Helaas klinkt het heel wat romantischer dan het is! :P

Na de eerste week hield het werk op in de wijngaard. In het weekend dus wat rond aan het vragen gegaan en op zoek naar ander werk, helaas nog zonder resultaat. Dat zijn dus wat extra vrije dagen waarschijnlijk... Ik wist niet helemaal wat ik moest doen met deze tijd: weg uit Cromwell en wat andere plekjes bezoeken? Of in Cromwell blijven zoeken naar werk (+al mijn eten opeten dat ik zo overenthousiast ingekocht had, nu ik een heeeeeele koelkast + diepvries voor mezelf heb!!! :D). Uiteindelijk besloten in Cromwell te blijven, in het weekend ook veel gewandeld, wat gepoetst, veel aan het koken&bakken geweest en uiteindelijk op maandag ook gebeld naar een ander uitzendbureau. Zij waren nog aan het wachten op een reactie van een jongen, maar als ze niets zouden horen, dan zou ik de volgende dag kunnen beginnen met werk op een andere wijngaard in de buurt van Cromwell. Spannend dus, het wachten op hun belletje. Maar snel genoeg belden ze me terug: ja, je kunt morgenvroeg beginnen. Zorg dat je om 7:15 daar en daar bent en dan kun je met een ander meisje meerijden. YEAH!!! :D Weer aan het werk dus!
Op deze wijngaard begonnen met het omhoog tillen van draden tussen de palen waar de planten groeien + eventueel spijkers en clipjes vervangen. Dat was dus al heel wat intelligenter werk dan het onkruid wieden: ik moest aan 4 dingen tegelijkertijd denken!! En het werken met een hamer en spijkers was op het begin een uitdaging: hoe lang geleden is het dat ik een hamer in mijn hand gehad heb?? Haha! Gelukkig al snel genoeg gewend, de andere collega's leren kennen (Olga, meisje uit Israel; en 2 jongens uit NZ) en weer een heerlijke dag buiten doorgebracht.
In de avonden ben ik nog steeds helemaal uitgeput en ik ben blij terug te kunnen gaan naar mijn eigen plekje, niet met iemand te hoeven praten, snel wat te eten, te lezen of tv te kijken, en vervolgens redelijk vroeg mijn bedje in te kunnen duiken (8uur 's avonds was zo ongeveer wel bedtijd!).

En zo hebben mijn laatste 4-5 weken er dan uitgezien: doordeweeks naar werk, gezellig kletsen op werk, heerlijk een dag buiten doorbrengen, terug naar mijn plekje, wat koken of bakken (de ene keer heel wat uitgebreider dan de andere), lezen/tv kijken/muziek luisteren/schoonmaken, alles klaarleggen voor de volgende dag en weer een dagje doorbrengen in de wijngaard. En ik moet zeggen: ik vind het heerlijk werk! Het is zwaar, maar je werkt op prachtige plekken en ik heb het geluk ook een erg gezellig team te hebben. We hebben hele gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen, en niet bepaald de dingen die je verwacht bij dit soort werk. Het zijn best intelligente gesprekken over vanalles en nogwat... (quantummechanica, drugs, psychopathie etc etc. en allemaal op een erg intelligente en wetenschappelijke manier :P). Ook is het veel lachen samen (blijkbaar trek ik grappige gezichten bij elke beweging die ik maak...).
In de weekenden was het dan vaak tijd om de omgeving te verkennen, bij te kletsen met mijn 'familie' hier (Barry, Anthea, Margy & Warwick) onder het genot van een koffietje of een heerlijke maaltijd, en verder vooral uit te rusten van de hele week.

Verder zijn er wat veranderingetjes sinds de laatste 2 weken zo ongeveer: helaas werd het na 3 weken helemaal mijn eigen plekje gehad te hebben, tijd om te vertrekken uit de cottage. Ik ging dus op zoek naar een andere kamer hier (er is hier wel een soort hostel, maar redelijk duur en blijkbaar ook niet al te schoon). Zo ben ik wat huizen gaan bezoeken hier om de kamers te bekijken die te huur waren. Na veel nadenken over een beslissing die ik eigenlijk al gemaakt had, dan gekozen om hier bij 2 anderen in te trekken: een Frans meisje dat ook in de wijngaarden aan het werk is, en een Nieuw Zeelandse jongen (=eigenaar) die ook werkt in de wijnindustrie hier. Het huis is meer een soort studentenhuis (lees: niet opgeruimd, vuile vaat overal en wat stoffig) en dat was dus wel even wennen de eerste dag. Echter, na mijn eigen kamertje gepoetst en ingericht te hebben, was ik zeer tevreden! En vooral ook na de eerste 2 dagen wist ik dat ik de juiste beslissing gemaakt had: het is erg gezellig hier in het huis, we koken&eten samen, het voelt als mijn eigen plekje (in plaats van dat je echt bij anderen in huis woont, en 'hun keuken' gebruikt). En nu dan alweer bijna twee weken hier, mijn eerste goede bier gedronken in NZ (de jongen maakt zijn eigen bier / port / wijn etc. en dat biertje was meer zoals Belgs speciaal bier, ipv wat je hier in NZ in de supermarkt vindt...), wat heerlijke maaltijden gehad, elkaar goed leren kennen, enkele verschrikkelijk slechte films gekeken en kortom: een plekje gevonden om lekker te chillen, mijn thuis voor de komende tijd!

Ook op het werk zijn er wat veranderingen geweest: we zijn begonnen met een andere taak: 'pruning' (sorry, geen idee wat dat in het Nederlands is: we knippen de takjes af van de wijnplanten tot een bepaalde hoeveelheid en een bepaalde lengte). Dit is weer eens saai werk: de hele tijd hetzelfde doen. Maar verrassend genoeg vind ik het totaal niet erg! Het is nog steeds genieten op het werk en de dagen vliegen voorbij! Alleen een wat pijnlijke hand zo af en toe van 8 uur lang dezelfde beweging maken met een snoeischaartje. Deze taak zit er echter ook weer bijna op, en waarschijnlijk gaan we hierna nieuwe planten planten en beginnen met het 'uitdunnen' (?) van de plant. Hopelijk kan ik nog even blijven werken voor deze winery!
Op het moment zit ik helaas alleen thuis: het enige nadeel van het werken buiten: op het moment dat het erg slecht weer is, is er geen werk. En zo helaas maandag slechts 1.5 uur gewerkt, dinsdag 5 uur en vandaag kan ik hopelijk over enkele uurtjes beginnen (alhoewel het er niet goed uitziet...). Korte week dus. En ja: dit is blijkbaar redelijk typisch lenteweer. Lente is hier het meest stormachtig en het meest wisselende weer. Je gaat naar buiten in de ochtend met een prachtige blauwe lucht, en 2 uur later is het bewolkt / komt de regen met bakken uit de lucht vallen of waait er ineens een enorm sterke en koude wind. Het weer is compleet onvoorspelbaar hier!

De komende weken zal ik hopelijk hier dus nog in Cromwell zitten, misschien zelfs tot begin December - totdat mama in NZ aankomt! We zullen zien hoe het gaat met het vinden van werk en ik hou jullie op de hoogte als er weer eens iets nieuws gebeurt! Ik denk echter dat de komende weken er redelijk hetzelfde uit gaan zien, met misschien enkele uitstapjes in het weekend :) Het volgende verhaal kan dus wat langer duren, of het gaat wat korter zijn (mss ook niet geheel onaangenaam ;)). Hoop dat jullie weer hebben kunnen genieten van mijn bezigheden van de laatste tijd, heb het idee dat het verhaal zelf wat saaier / gewoner is dan vorige keren, met wat minder nieuwe en unieke bezigheden. Maar hoop dat het nog steeds leuk is om te volgen wat ik hier allemaal doe!

Foto's komen hopelijk ook snel -vooral gezien de vraag naar foto's van mijn kapsel! :P

All the best!

xxxxx