Aankomst Canada

Heee allemaal!

Voor iedereen die ernaar gevraagd heeft: ja, ik ben van plan weer een blog bij te houden en bij deze een poging tot het eerste korte verhaaltje. Gisteren ben ik vertrokken naar Halifax, Canada. Ondanks dat ik nu niet aan de andere kant van de wereld zit, was het toch nog best een stukje reizen om hier uit te komen. Kort samengevat: ik heb het zonnige Nederland verlaten voor een wel erg stormachtig IJsland om daarna gelukkig weer in een zonnig Canada aan te komen. Voordat alles echter geregeld was op het vliegveld en met mijn visum, was het toch wel alweer pikkedonker buiten.
Wel heb ik die eerste avond al mijn eerste 'Canada-ervaringen' mee mogen maken. Allereerst geld gepind en zo voor het eerst Canadese dollars vastgehad (blijft altijd een leuk moment vind ik), tegelijkertijd ook de behulpzaamheid en openheid van de mensen hier meegemaakt, en in een wereld terechtgekomen die al best wel vertrouwd aandeed. Meestal is dat toch even wennen hoe het allemaal geregeld is in een land met het verkeer, de borden die je ziet en simpelweg de gehele uitstraling van alles. Dat viel dit keer mee (misschien doordat ze ook gewoon rechts rijden? komt al het 'amerikaanse' al bekend voor van tv? raak ik gewoon gewend aan de verschillen?). Wel een groot verschil voor mij was de rijstijl van de buschauffeurs (oke toegegeven, ik heb er maar één meegemaakt, dus mag hier nog niet zo veel over zeggen). Laat ik in ieder geval dit zeggen: het was zo dramatisch dat ik vind dat ik wel even mag generaliseren. Waar ik al een keer eerder vandaag behoorlijk misselijk geworden was (iets met de turbulentie bij IJsland in combinatie met niet de meest soepele landing. Stel je een landingsbaan voor die meer op een rivier lijkt, opspattend water overal om je heen en een onbeschrijfelijk geluid erbij veroorzaakt door het gelijktijdig remmen van het vliegtuig en dat kolkende water... ik heb geen last van vliegangst, maar dit vond ik wel even spannend), is dit de buschauffeur in no-time een tweede keer gelukt. En zoals ik al zei: hier waren de weersomstandigheden daar niet de oorzaak van. Misschien op enkele plekken een niet al te prettig wegdek, en ook niet bepaald een gloednieuwe bus, maar toch. Het had ook prettiger gekund en niet mijn maag nogmaals door elkaar hoeven schudden.

Maar oké, ook dat weer overleefd, snel genoeg het hostel gevonden, ergens nog de energie vandaan gehaald om onder de douche te springen, en toen heel snel mijn bedje ingedoken. Het was hier nog maar half 11 zo ongeveer, maar voor mijn gevoel was dat dus half 4 's nachts... mijn hersenen waren er in ieder geval wel al een tijdje mee opgehouden.
Verrassend genoeg kent deze slaapkop toch ook een soort van interne klok en was ik wel om 4uur 's nachts (lokale tijd) klaarwakker. In de uren daarna steeds maar proberen te slapen, maar dat is toch niet meer echt lekker gelukt - ook mede te danken aan een ernstig snurkende kamergenote en later een haardroger die klonk als een luidde stofzuiger in de kamer naast ons. Dan toch maar een keer opgestaan, snel wat boodschapjes gehaald en me klaargemaakt voor de rest van de dag.

Ik ben vandaag - ook alweer heerlijk in het zonnetje - over een marktje gelopen, langs de kade op, en uiteindelijk naar de Citadel geweest. Een leuk ontspannen dagje met wat tijd om (nu wel met wat druppeltjes regen) dus ook maar alvast mijn eerste blog te schrijven. Morgen en overmorgen wordt het tijd om vanalles te regelen, en dan hoop ik daarna toch snel weg te kunnen hier - ik kijk ernaar uit om meer de natuur in te gaan!!!

Groetjes

p.s. ik heb gewoon nog dezelfde mailinglijst erin staan als de vorige keer, dus mocht je niets willen volgen: je kunt je altijd afmelden geloof ik. Voor degenen die er (nog) niet instaan: ik hoop toch dat jullie dit ook vinden ;P ik ga er iig nog even naar kijken dat het bij iedereen terecht komt (alleen nu even vergeten en het lukt niet vanuit dit scherm).