Wildlife & Winter

Hi Again!

Weer eens tijd voor een blog, weer eens van een andere locatie :) Ditmaal ben ik - voor nog enkele uurtjes - in Queenstown. En nee, niet nog steeds (aangezien ik dit in mn vorige verslag even kort vermeld had geloof ik zo), maar alweer. Sinds mijn laatste blog heb ik nog een geweldig afscheid gehad in Dunedin! De laatste dagen nog wat leuke middagtripjes gemaakt na het werk, waarbij er een wel erg memorabel was: Op naar Sandfly Bay. Klinkt weer eens niet zo heel aantrekkelijk, maar het was geweldig! Geparkeerd aan het begin van de wandeltrack en vanaf daar hadden we al een geweldig uitzicht over de duinen hier, de zee, de prachtig blauwe lucht en de rotswanden waardoor dit strand enigszins ingekapseld werd. Vooral de glooiende duinen hier waren erg speciaal om te zien! Prachtige vormen in het zand, en de duinen strekten zich uit zo ver we konden kijken (behalve dan aan de kant waar de zee begint natuurlijk)! Al snel begonnen we aan onze weg omlaag naar het strand, al wegzakkend en wegglijdend in het losse zand. Hier lagen enkele luie zeeleeuwen op ons te wachten: her en der verspreid over het zand, zonnebadend en af en toe loom opkijkend. We vervolgden onze weg over het strand, genietend van die prachtige golven die in kwamen rollen, op naar de andere kant. Hier konden we ons dan installeren in een hutje dat daar neergezet was als soort beschutting om de penguins vandaan te spotten. En we waren goed voorbereid voor deze zit! Een fles rode wijn, wat toastjes en humus en chocoladekoekjes kwamen al snel tevoorschijn! Al genietend van het uitzicht hier en onder het genot van een (plastic...) glaasje wijn, kon deze middag al niet meer stuk. We wisselden af en toe van locatie: soms binnenin de beschutting zitten, en dan weer even naar buiten om de hele omgeving goed in ons op te kunnen nemen. Vooral met de zon die steeds lager zakte en daardoor prachtige schaduwen over het hele strand creerde, was dit erg mooi! Op een van die momenten buiten, ontsnapte me een nogal idiote schreeuw: "penguin!!!!". Ik zag namelijk iets kleins hoppen op een van de rotsen enkele tientallen meters voor ons. Voelde me alleen een beetje dronken toen om dat zo spontaan uit te schreeuwen terwijl ik bijna niets gezien had... De rest van het gezelschap begon dan ook te discussieren: "nee dat is gewoon een rots / een meeuw / een zeehond" (die lagen ook verspreid over de rotsen). Ik was dan ook erg blij toen een voorbijganger met binoculars (hoe noem je die dingen ook alweer in het nederlands?!) kon bevestigen dat het inderdaad een penguin was. Pffjoeeee, geen idiote actie dus :P
Vervolgens zijn we dan allemaal weer het hutje ingekropen en hebben we deze penguin zo ongeveer een uur lang gevolgd in zijn/haar weg omhoog over de rotsen en het gras. Ook heel veel foto's proberen te maken, alleen was ie net iets te ver weg om het goed scherp te krijgen. Speciale ervaring in ieder geval om ook een penguin in het echt en in de natuur te zien! Na lang genoeg naar dit kleine grappige beestje gestaard te hebben en terwijl de zon langzaamaan achter de heuvels verdween, was het dan tijd om weer terug te gaan. Het was ook behoorlijk koud aan het worden met de redelijk sterke wind hier! Die temperatuurdaling was waarschijnlijk ook zichtbaar bij de zeeleeuwen die we eerder zo lui hadden zien liggen. Waar ze toen redelijk onbewegelijk waren, was er nu een groep van 5 aan het spelen op het strand, elkaar achterna aan het rennen, vechtend en het water in rollend. Ik was nogal druk met foto's maken op deze weg terug en liep dus op enige afstand van de andere 4 van de groep. Dit was niet heel handig gedurende de hele trip: op nog een zeer ruime afstand van deze enorme beesten, zag ik de grootste richting mijn kant kijken en langzaamaan ook in ongeveer die richting bewegen. "Aaaah! Ik ben toch zeker ver genoeg weg? Hoe hard rennen die beesten wanneer ze hun best doen?!" Ik was zelfs verder verwijderd van de zeeleeuwen dan alle andere mensen op het strand die ook aan het kijken waren, maar toch pikte deze zeeleeuw mij uit leek het wel... Langzaamaan kwam er wat meer paniek en begon ik versneld en in een grote boog naar de anderen toe te lopen. Er was dan waarschijnlijk ook een enorme zucht van opluchting te horen toen ik deze groep eenmaal bereikt had en die zeeleeuw gestopt was met het naar me toe bewegen. De anderen zagen dit ook en vonden het redelijk hilarisch hoe ik steeds sneller naar hen toe kwam! Fijne vrienden :P
Uiteindelijk nog wel een tijdje naar deze beesten gekeken: op veilige afstand is dit geweldig om te zien! Dit is hoe deze dieren hier leven, en ik kan het allemaal zien zonder dat er een hek tussenzit en de dieren gevangen zitten in een hok in een dierentuin oid. Wat een geweldige ervaring op een prachtige plek!!!

Best denkbare laatste volledige dag in Dunedin dus! De volgende ochtend hoefde ik niet meer te werken en kon ik er dus ook weer even op uit: samen met Michael (de rest was nog verzonken in een erg diepe slaap na een avondje feesten) naar Tunnel Beach gegaan om daar zonsopgang te kijken. Dit was mijn 3e keer op Tunnel Beach, maar de plek blijft me verbazen! Het is er zooo ongelofelijk mooi! En met zonsopgang ziet het er weer heel anders uit dan midden op de dag. Op het topje van een van de limestone rotswanden gaan zitten en hier genoten van de lucht die langzaamaan allerlei verschillende kleuren toonde en de zonnestralen die vanachter enkele wolken uitspoten. Beter afscheid is niet mogelijk! :D
Die middag dan vertrokken naar Queenstown, een bustocht van enkele uren, gedeeltelijk terug over de weg die ik ook gekomen was. Nog steeds erg mooi om te zien en veel verschillende landschappen waar je doorheen rijdt!

In Queenstown op zoek gegaan naar het hostel dat ik geboekt had en daar stond me meteen een aangename reactie te wachten: "LINDA!" hoorde ik nadat ik misschien net 10 seconden binnen was. Rondkijkend zag ik Phillip hier aan een tafel zitten, een jongen die ik eerder in Dunedin ontmoet had. Meteen dus bij kunnen kletsen over de laatste dagen en in de avond een biertje gaan drinken in het centrum en wat rondgelopen. Phillip was ook net gearriveerd in Queenstown en had - net als ik - weinig verwachtingen van deze plek in winter. Ik had het idee dat het hier te druk en toeristisch zou zijn, met te veel partyende en drinkende mensen. Ook gehoord dat het hier heel duur was over de drukke winterperiode en je vooral accommodatie etc. zeker in het voren moest boeken. We waren dan allebei blij verrast toen we rond gingen lopen en eigenlijk een heel gezellig stadje met mooie en gezellige barretjes & restaurants zagen! Er hing een goede sfeer en meteen had ik spijt dat ik zo snel alweer wegging! Gezellig waterfront, mooi verlicht met gebouwen die er eens een keer uitzien alsof ze ook ergens anders in de wereld kunnen staan (de NZse huisjes etc. hebben een wat typische uitstraling denk ik). En verrassend genoeg hier mijn goedkoopste bier in NZ tot dusver gedronken! 4 dollar voor een handle in plaats van de gebruikelijke 8dollar... Yeah! ;)
Dag 2 in Queenstown rond gaan wandelen naar een uitzichtpunt. Dit was gedeeltelijk wel te toeristisch met vooral te veel foto's makende aziaten. Na een uur steil omhoog te wandelen de top van een heuvel bereikt vanweer je best mooie uitzichten hebt over Queenstown en het meer. De hele heuvel was echter volgebouwd met een cafe, een luging baan (soort van autotjes/karts waarin je rond kon racen over een circuit) en wat bedrijfjes die paragliding trips aanbieden. Veel te druk dus! :P Hier wat rondgelopen en gelukkig ook wat rustige plekjes gevonden waar ik ook daadwerkelijk kon genieten van het uitzicht :)
Verder deze dag alles geregeld voor een dagje snowboarden op zaterdag, mijn 2e dag in Queenstown. Zaterdag was het dan tijd om met de bus omhoog te gaan, richting het skifield en de liften. Het is hier - in vergelijking met wat ik gewend ben in oostenrijk etc - idioot klein: 3 stoeltjesliften omhoog (onoverkapt en zonder steuntjes om je voeten/board/ski's op te zetten): koude en oncomfortabele tocht dus, maar je moet er wat voor over hebben! Het eerste uur had ik echter de pech dat ik letterlijk de sneeuw niet kon zien... het was extreem bewolkt / mistig en dus maar random naar beneden gegaan zonder een bepaalde route te volgen (alleen duidelijk oplettend dat ik de zwarte pistes vermeed). Gelukkig klaarde het wat later op en kon ik eindelijk zien of ik omhoog of omlaag ging! :P Zo genoten van een dagje snowboarden in NZ en al snel het gevoel weer te pakken!
Ik was klaar om naar Mt Cook te gaan en te zien of het daar een dagje heliboarding zou kunnen worden!!!

Gelukkig werd ik in Queenstown direct tegenover het hostel opgepikt, want de laatste dagen had ik ook heel wat inkopen gedaan: alleen maar eten, aangezien er in Mt Cook bijna niets is, en ik daar toch iig 14 dagen moet overleven! In plaats van de gebruikelijke backpack, daypack en voedselpack, was ik nu dan rond aan het reizen met nog eens 3 extra plastic tasjes... dit voelde wel heel erg onbackpackerlike...! Gelukkig was het ook in Mt Cook niet al te ver lopen naar de YHA waar ik zou gaan schoonmaken voor accommodatie. Hier in een gezellig team terecht gekomen en al snel dus geinstalleerd en 'thuis'. Wel bijna alleen maar mensen uit Azie (zowel de andere werkers als de gasten). Over het algemeen heel aardige mensen, maar het kan wat te veel worden af en toe. Toch duidelijk een andere cultuur, en al die foto's met vreemde poses, de verwarming die dag en nacht aan moet (ik heb het idee dat ik snachts verdamp in de kamer!) en het continue gesmek tijdens het eten beginnen me langzaamaan wat te veel te worden! :P Het is echter winter op dit moment, en dat betekent weinig werk voor backpackers en dus zijn alle Aziaten nu ook rond aan het reizen. Nog even volhouden dus :P
Gelukkig heeft dit mijn tijd in Mt Cook zeker niet bedorven, en heb ik heel leuk contact gehad met de andere wwoofers daar :) Vooral aangezien er niet veel te doen is in dit kleine plaatsje dat omringd is door de hoogste bergen in NZ, is het wel fijn om wat gezelschap te hebben. En zo vaak met een van de meiden wat wandelingen gaan maken in de omgeving. De eerste week hadden we niet zo heel veel geluk met het weer en Mt Cook de hele week niet gezien. Om toch maar bezig te blijven, zo goed als alle wandelingen in de omgeving gedaan deze dagen. Toen het weer dan opklaarde gewoon een ronde 2 gaan doen!
Het was een heel indrukwekkende omgeving hier, met veel besneeuwde toppen, rotsachtige bergen, glaciers overal en prachtige meren in allerlei verschillende kleuren blauw van het smeltwater van de glaciers! Vooral op een van de dagen was het extreem genieten: ik was met de fiets op pad gegaan om tasman lake en tasman glacier te zien, zo'n 10 km buiten het dorpje over onverharde weg. De hele fietstocht erheen was al prachtig met de rijen bergen die verschenen en de bruinachtige / droge vallei begroeid met tussock en donkere, bijna zwarte stekelbomen (geen idee hoe die dingen heten :P). Uiteindelijk de fiets geparkeerd en begonnen aan enkele korte wandelingen om het meer en de glacier te zien. Veel rotsblokken hier om overheen te klimmen en uiteindelijk een prachtig uitzicht over een geweldig blauw meer met drijvende ijsblokken! De glacier is namelijk steeds kleiner aan het worden over de laatste (honderden) jaren, en er brokkelen dan ook steeds ijsblokken vanaf die in het meer ronddrijven. Zo gaaf om te zien!
Verder nog vele andere wandelingen gedaan naar andere meren toe, of naar uitzichtpunten die te bereiken zijn door honderden tredes op te lopen. Pfooeeee! Goede training gehad hier dus :P En waar ik de eerste keer dacht een van die wandelingen echt niet meer te doen (het was behoorlijk zwaar!), was ik slechts 2 dagen later - bij iets mooier weer - alweer omhoog aan het huppelen! :P Nu met het idee dat dit een verschrikkelijke uitputtende wandeling zou zijn, en dan valt het allemaal reuze mee! ;)
De laatste week in Mt Cook dan over het algemeen stralend mooi weer gehad: prachtige sterrenhemel 's nachts, overdag die geweldige blauwe lucht en meren die er alleen maar blauwer uitzien in dit licht! Een dag echter nog heel slechts weer gehad: erg veel en laaghangende bewolking de hele dag en in de avond zelfs sneeuw. Dit was echter de eerste keer dat ik sneeuw aan de grond had hier in NZ, dus eindelijk voor het eerst echt een 'proper' wintergevoel! En voor het meisje hier uit Taiwan was het helemaal een geweldige belevenis: ze is naar buiten gestormd (de kou in! wat al heel gek is op zich), en heeft die avond het hele dorp bijeen geschreeuwd zo ongeveer, zo enthousiast was ze dat ze het eindelijk een keer zag sneeuwen! :P
En slecht weer is dan een relatief begrip: de volgende dag heb ik prachtige wandelingen kunnen maken door de verse sneeuw, de hele omgeving ziet er weer eens zo anders uit, en verse sneeuw betekent goede poeder voor snowboarden! Hier in Mt Cook was het niet mogelijk om met een lift omhoog te gaan en te boarden, en gelukkig had ik nog steeds die heliboarding trip in mn achterhoofd. Vanalles al aan het regelen geweest en daardoor was ik vrijdagochtend dan klaar om - na veel getwijfel en nadenken - dan toch deze helicoptersnowboarding trip te gaan doen! Een dagje vrij van het werk in het hostel, en dus in de vroege ochtend al op naar het kleine vliegveldje hier in de buurt om ons klaar te maken voor de hele dag. Ik werd zenuwachtiger en zenuwachtiger! Ik keek heel erg uit naar de helicoptervlucht, alleen was ik nogal nerveus over het snowboarden daarna. Ik had niet echt in de poeder geboard dit jaar... en sowieso niet heel veel op een board gestaan. Kan ik dit wel?!?! Toen we eenmaal opstegen met de helicopter (wat een geweldig grappig gevoel!) en richting de bergen gingen, hoger en hoger boven de eerste bergen uittorenend totdat we een uitzicht hadden over een heel stuk van de omgeving, was het voor een deel genieten, maar deze eerste keer vooral extreem zenuwachtig: moet ik hier echt omlaag gaan boarden?! Dat gevoel werd zeker niet beter toen we bovenaan afgezet werden (steeds op een klein randje, omringd door maagdelijk witte verse sneeuw, en met de berg die aan twee kanten nogal steil naar beneden ging). Hier probeerde ik dan mijn snowboard aan mijn voeten te bevestigen, zonder dat deze aan een van de twee kanten omlaag zou glijden, en was het een poging doen tot opstaan (ook niet altijd even makkelijk in poeder). Nu was de adrenaline volop door mijn lichaam aan het pompen, en zou het me niet verbazen als ze mn hartslag in het dorpje zelf nog konden horen! Zenuwen ten top!!! Het eerste stuk was dan meteen ook niet het makkelijkste (zo niet het steilste stuk dat we die dag gezien hebben) gedeelte... Ik probeerde de eerste bocht te maken en voelde al direct dat ik moest wennen aan de combinatie van de poedersneeuw, het snowboard en de stand van de voeten... Ohoh! Gelukkig - na wat vertraging, en 3 keer vol in de poeder gedoken te zijn (gelukkig wel lekker zacht :D) - de groep weer bereikt en langzaamaan het gevoel al wat meer te pakken gekregen. De rest van deze afdaling ging erg goed en ik begon me weer te herinneren wat er zo geweldig is aan dat gevoel over die poeder te zweven! Zo nog eens 4x omhoog gebracht en weer omlaag geboard over verschillende gedeelten in dit National Park, genoten van het uitzicht, een overheelijke lunch gekregen (ook omringd door bergen, geserveerd op een tafel van sneeuw, in het zonnetje met blauwe lucht en een verder compleet witte wereld). Het was een prachtige dag! Geen spijt dat ik dit gedaan heb :D Wel was het na 5 runs ook meer dan genoeg! Het laatste stuk was een erg lang vlak stuk, en mijn achterste been kon dit gewoon niet meer aan. Een brandend gevoel in mijn spieren continue en ook de hele tijd die gedachte aan opgeven en neervallen. Het vooruitzicht om de rest te moeten lopen was echter ook niet heel aantrekkelijk, dus tanden op elkaar en volhouden! Ook dit vergeet je echter snel als je je snowboard af kunt doen, neer kunt vallen in die verse laag sneeuw, en al snel weer opgehaald wordt door de helicopter. Wat een dag! Wat een onvergetelijke ervaring!!!

In de avond was ik dan erg blij met de sauna in het hostel: even die spiertjes wat rust en warmte geven ;) De dag erna ook - ondanks het nog steeds prachtige weer - erg weinig gedaan. Uiteindelijk op zondag (2 dagen na deze trip) Mt Cook verlaten, op naar Lake Tekapo. Een geweldige rit, langs Lake Pukaki (nu ook prachtig blauw!), uitzichten over alle (gedeeltelijk) witgekleurde heuvels en bergen, die verder een ongewone bruine kleur hadden. Het hele palet aan kleuren was weer eens idioot mooi: dat helderblauwe in de lucht, de witte sneeuw en dan een bruine/donkerbruine kleur van de bergen en lichter bruine tinten van de kleine plantjes / sprietjes die lager groeiden. Zodra ik Lake Tekapo zag, was ik weer eens direct verliefd! Wat een prachtige plek! Ook in een heerlijk hostel terecht gekomen, met bankjes en een hangmat buiten om lekker in het zonnetje te chillen en ook een gezellige uitstraling van binnen. Helaas slechts 1 dag in Tekapo en dus meteen ook flink wat gaan wandelen: op naar het meer, door het dorpje heen, en langs de waterkant naar Mt John om vanaf daar (ik geloof bijna 1000m altitude) te genieten van het geweldige uitzicht over de hele omgeving! Het was een geweldige wandeling naar de top en ik zou alleen maar in herhaling vallen als ik weer begon over die prachtige blauwe kleuren, dat geweldige licht, de sneeuw en het licht die de vormen van de bergen en rotsen benadrukken... en het zou niet eens eens recht doen aan deze prachtige omgeving! Hopelijk snel tijd voor wat fototjes, dan kun je iig een soort idee krijgen ;)
Verder ook heel gek tijdens deze wandeling: op sommige momenten liep ik nog door de sneeuw, alleen door het zonnetje midden op de dag was het ook warm genoeg om in een t-shirt rond te lopen. Voor de 2e keer deze winter dus wat meer een wintergevoel vanwege de sneeuw, maar tegelijkertijd ook wel heel erg een lentegevoel!

Een dag later Lake Tekapo dus helaas alweer verlaten, weer eens op naar Queenstown. In tegenstelling tot de rit van Queenstown naar Mt Cook, die toen erg bewolkt en grijs was, nu een geweldig mooie reis gehad (bijna de hele weg van Tekapo naar Queenstown is dezelfde als Mt Cook - Queenstown)! Weer eens die meren, bergen en kleuren kunnen bewonderen dus! Je komt door veel verschillende landschappen tijdens deze reis, maar je laat de bergen/heuvels nooit achter! Ze veranderen alleen de hele tijd in begroeiiing, vorm en hoogte. Nu weer een paar dagen in Queenstown, veel regelen voor de rest van mijn reis, werk, vliegticket terug etc etc. En gelukkig ook nog wat tijd om hier rond te kijken :) Weer een wandeling gemaakt dus, dit keer Queenstown Hill op en van daar kunnen genieten van prachtige views over Queenstown, Lake Wakatipu en de bergen! En dit keer in alle rust! :D

Voor nu staan er enkele wandelingen op het programma voor de komende dagen, weer wat nachtjes de hutten in en dan hopelijk snel een keer aan het werk.
Ik hou jullie op de hoogte ;)

Cheers! xxx