Cromwell, Kepler & Doubtful Sound

Hiiii guys!
Weer eens tijd voor een verhaaltje. Het grootste gedeelte van mijn tijd is redelijk hetzelfde geweest als in mijn vorige verslag denk ik zo: in totaal heb ik bijna 3 maanden in Cromwell + in de wijngaarden doorgebracht. Erg veel aan het werk dus, maar het bleef geweldig leuk! Een leuke ervaring om een groot deel te zien van het druifgroeiproces om het zo maar te noemen :P En verder een geweldige tijd gehad in Cromwell, in het huisje waar ik zo lang gewoond heb, en met alle geweldige mensen om me heen! Het was lastig om weg te gaan van die plek, die mijn tweede (3e? naast Nelson) thuis geworden is.

Na een geweldig laatste weekend in Cromwell (heerlijk weer, zwemmen in het meer, enorme party in het huis, geweldige mensen om tijd mee door te brengen en wat heerlijke maaltijden + restaurant en cafebezoekjes :)) ben ik op maandag vertrokken naar Te Anau. Maandagochtend nog voor het grootste deel van de tijd spullen inpakken, mijn geweldige huisgenootjes gedag zeggen, foto's van de muur halen in mijn kamertje (gedeelte van het hele psychologische proces van afscheid nemen..... het was verschrikkelijK!!!) en nog een laatste keer naar de bieb + supermarkt.
Gelukkig op mijn weg naar Te Anau wat geweldige mensen ontmoet, veel kunnen kletsen en niet te veel bezig met alles wat ik achterlaat. Eenmaal in Te Anau was het nog steeds een prachtige, stralende, zonnige dag en dus na me geinstalleerd te hebben in het hostel, snel naar het DOC office te gaan om alles te regelen voor mijn wandeling die weer eens op de planning stond, was het tijd om lekker langs de waterkant te lopen en uiteindelijk een prachtige zonsondergang te bewonderen!
Daarna maar snel mijn bedje ingedoken (even ter informatie en gewoon om jullie jaloers te maken: zonsondergang was hier na 9 uur, en het is licht tot na 10 uur in de avond! Hoe heerlijk is de zomer?!?! :P) omdat ik de volgende dag alweer op pad ga: ditmaal een nieuwe Great Walk: de Kepler Track! Ik heb er veel zin in om er weer op uit te gaan, en zoals gewoonlijk was er weer eens een nieuwe uitdaging: dit keer geen overnachtingen in de hutten, maar op pad gewapend met tent + matje aangezien ik ga kamperen! Gelukkig zagen de weersvoorspellingen er goed uit, dus dat gedeelte zit al mee :) Verder zag mijn trip er in het kort er zo uit:
-Dag 1: idioot
-Dag 2: verschrikkelijk idioot & helemaal gestoord
-Dag 3: easy as!

Wat er gebeurd is? Het was niet geheel een vrijwillige keuze om te gaan kamperen. Ik vond het wel eens leuk om dat uit te proberen, maar nu liever niet op de Kepler eigenlijk. Ze hebben daar namelijk maar 2 kampeerplekken op de hele route en dus moet je de route in 3 dagen lopen. Dat is op zich goed te doen: er staan 3-4 dagen voor deze wandeling. De kampeerplekken zijn echter zo geplaatst dat je een redelijk lange 1e dag hebt, een verschrikkelijk lange en vermoeiende 2e dag en de 3e dag is amper een wandeling te noemen. Dag 1 ben ik met vervoer naar Rainbow Reach gebracht, een van de locaties waar je de Kepler kan beginnen. Vanaf hier in ongeveer 7 uur naar Iris Burn campsite gelopen. Dit was een lange eerste dag - vooral na enkele maanden ongetraind te zijn in het wandelen met backpack (ik merkte dat mijn benen zeker wel getraind waren van het werk in de wijngaarden: veel op en neer lopen en bukken en alles, maar dat zijn dan weer net wat andere spieren en bewegingen! ;)). Gelukkig was het grootste deel van de track redelijk vlak. Voornamelijk door een bosachtige omgeving gelopen, veel langs het meer en rivier en daarbij dan prachtige uitzichten over de bergen waardoor ik omringd werd. Uiteindelijk op een wat meer open plek uitgekomen en vandaar had ik prachtige uitzichten over enkele bergen, nog wat besneeuwde toppen, en een waterval enkele honderden meters hoog die door de sterke wind de grond niet eens raakte (of iig niet op de plek waar hij eigenlijk omlaag kwam). Na nog een stukje wandelen kwam er dan een hut in zicht, en enkele meters verderop is dan de plek om te kamperen. Onderweg was ik al wat gewaarschuwd door verschillende mensen: "de sandflies op Iris Burn zijn verschrikkelijk! Heb je insect repellent mee?". Gelukkig was dat inderdaad het geval, en zodra ik aankwam was mijn eerste reactie dan ook: lange kleding aan (ondanks dat het nog best wel warm was), insect repellent op alle onbedekte plekken, en dan moet het wel goed zijn... Toch?! Niet helemaal dus! Ik heb mijn tent nog redelijk normaal op kunnen zetten, ik heb mijn eten gekookt en het half zwaaiend met mijn armen op kunnen eten, nog even geprobeerd te blijven zitten in deze 'kookshelter' om met wat anderen te kletsen, maar al snel opgegeven en mijn tentje ingedoken. Ook hier stonden de eerste minuten in het teken van sandflies: ongeveer 20-30 van die beesten doodgemaakt door ze zo ongeveer plat te drukken en te rollen tegen het zeil van mijn tent. Eindelijk! Tijd voor een rustig nachtje! Helaas dan ook niet meer mijn tent uitgekropen om zonsondergang te kijken zoals ik eerst wel graag wilde.. denk stiekem ook dat ik al in slaap was voordat het donker werd :P

Dag 2 stond ging mijn wekker om 6 uur in de ochtend. Vandaag staat er een hele lange dag op de planning. Van Iris Burn klimmen we omhoog naar het hoogste punt van de Kepler (bijna 1500m, wat niet zo heel hoog klinkt, maar vergelijkbaar is met scenery in europa op 2500-3000m hoogte). Dit was een klim van bijna 1000m hoogteverschil (en in totaal dus wel heel wat meer geklommen dan dat, aangezien de track af en toe ook weer naar beneden gaat...). Het meest idiote van deze dag was echter dat ik niet alleen die meer dan 1000m omhoog geklommen ben (met 10+kilo op mijn rug), maar ook weer omlaag gegaan ben... de volgende campsite was Brod Bay, zo goed als aan het einde van de track en weer op lakelevel. Voor deze hele wandeling stond zo'n 12uur gepland (inclusief wat sidetrips die ik uiteraard allemaal ook heel enthousiast wil doen! :P). Gelukkig heeft het me net iets minder dan 10 uur gekost, maar nog steeds..... Pffffooeoeeee! Wat een dag!
Geen spijt van echter dat ik het zo gedaan heb, want het was geweldig!!!!!! Wat een prachtige uitzichten! Na 2.5 uur zo goed als alleen maar aan het klimmen te zijn geweest, kwam er langzaamaan meer en meer zonlicht door de begroeiing heen: "zou ik bijna op de top zijn?!" Dit gaf dus weer even moed en energie om verder te klimmen. En al snel kon ik dan ook van geweldige uitzichten genieten! Bijna 360graden views! WOW :D Klinkt als een mooi plekje om even pauze te nemen. Dus daar gaan we weer: broekspijpen weer vastritsen (ik loop in korte broek, maar zodra je stil zit wil je weer je hele lichaam bedekken) en zo veel mogelijk hoofd bedekken. Die sandflies zijn op het moment namelijk ook mijn hele hoofd aan het aanvallen! Ze zijn fan van mijn oren, mond, voorhoofd/wenkbrauwen en wangen, maar ook de rest van mijn hoofd waar toch wel al redelijk wat haar aan het groeien is, ontkomt niet. Auww! Ik ben normaal al niet zo van het lange pauzes nemen, en nu was het dus al helemaal: paar minuutjes zitten, mueslibar naar binnen werken, en weer op pad. Beentjes hebben weer even rust gehad, dus we kunnen wel weer verder :)
Vanaf dit punt kon ik ook een groot deel van de rest van de track zien: en deze ging voornamelijk nog een flink stuk omhoog! Ik nu heel blij dat ik vroeg genoeg vetrokken ben, want ondanks het geweldige weer (strakblauwe lucht&zonneschijn) is het nog niet al te heet. Nog steeds prettig weer om in te lopen zonder elke druppel water die je drinkt direct al je poriën uitgespoten komt. Deze klim was gelukkig een stuk minder zwaar dan het eerste stuk, aangezien ik de hele omgeving als afleiding had! En ook heel veel 5seconden rustmomentjes, aangezien ik maar niet kon stoppen met foto's maken :) Dit is de eerste keer in NZ dat ik echt het idee heb op redelijke hoogte te lopen, echt alpine omgeving te zien vanaf deze hoogtes (in plaats van omringd te zijn door bergen, maar nooit echt op de top te komen), en dat was dus puur genieten! :D De omgeving deed me heel erg denken aan een mix tussen de zwitserse&oostenrijkse alpen en de dolomieten. Uiteraard met zijn eigen Nieuw Zeelandse uitstraling! Simpelweg prachtig! Zo nog een tijd lang kunnen genieten van uitzichten over bergen, besneeuwde toppen, het meer dat zich onder me uitstrekte, de unieke begroeiing hier en wat 'wildlife' (voor zover je dat hier in NZ hebt - naast de sandflies :P). Ik heb hier namelijk voor het eerst de Kea in het wild gezien: de enige Alpine Parrot ter wereld. Dat was dus ook weer even een mooi moment :)
Op de weg over de berg wisselde het landschap om me heen ook weer enkele keren en de kleuren van de lage begroeiing op de bergwanden bleef maar veranderen: grijze rotsen, tussock (meer beige/lichtbruin), wat groene krullende sprietjes, roodachtige en oranje kleuren. Geweldig voor de foto's! Uiteindelijk kwam dan ook de volgende hut in zicht en was ik half blij en half teleurgesteld dat ik hier niet kon overnachten. Vanaf de hut had je namelijk nog geweldige uitzichten over de omgeving en zonsondergang + -opgang moeten hier dus echter geweldig zijn geweest! Aan de andere kant: 55 mensen kunnen verblijven in deze hut, en aangezien hij volgeboekt was voor enkele nachten na elkaar, waren er vannacht dan ook 55mensen daar te vinden! Toen ik er langsop liep werd ik al gek van de hoeveelheid mensen daar!!!! Ik denk dat ik nog te veel gewend ben aan het trampen in de winter en een hut helemaal voor mezelf te hebben. De hele sfeer is dan beter en meer 'remote'. Terwijl je met 55mensen op hetzelfde plekje op de berg niet echt het idee hebt dat je zo'n geweldige wandeling gemaakt hebt... en op zo'n prachtige plek in de natuur zit. Meer het gevoel alsof iedereen gewoon een stoeltjeslift ingestapt is om maar even een kijkje te nemen ofzo. Ook onderweg zo'n 20 mensen tegen gekomen denk ik, dus dat was ook even wennen. Leuk om af en toe een praatje te kunnen maken, maar je voelt je minder in 'the middle of nowhere' dan eerder het gevoel was. Desalniettemin zeeeeeeker genoten van de track!!! Het was prachtig, dus het is ook niet gek dat er hier zo veel mensen te vinden zijn ;) En toch wel fijn om de track te lopen zonder dat gedeeltes bedekt zijn met sneeuw&ijs, met het risico een van die steile bergwanden af te glijden.... en het gebrek aan lawinegevaar was ook wel een fijn idee :)
Na deze hut voorbij gegaan te zijn stond dan nog een wandeling van 3.5 uur naar beneden op de planning. Al snel bevond ik me weer tussen de bomen (waar het heel erg warm/benauwd was tegen deze tijd: pfoeee!). Mijn benen kregen het hier wel wat zwaarder. Klimmen is zwaar, maar het continue remmen bij het naar beneden gaan is ook niet erg prettig. Na iets minder dan 2 uur dan maar even gestopt voor een langere pauze en heel veel chocola (dat gaat altijd mee op een trampingtrip, goed voor de energie ;)). Daarna voelde ik me wel weer goed genoeg om verder te gaan, alhoewel mijn benen bijna te veel rust gehad hadden en wat stijf geworden waren. Na enkele tientallen meters gelopen te hebben, is dit echter wel weer opgelost en kon ik mijn tocht normaal voortzetten. Al snel kwam ik echter bordjes tegen met 'vanaf hier verboden te kamperen'. Betekent dat dat ik er bijna ben? Ik heb nog maar 2.5 uur gelopen sinds dat laatste bordje dat zei '3.5u naar Brod Bay'. Al snel kwam ik een jongen tegen op dit stuk en vroeg ik dus maar of dit Brod Bay was... Jup, ik was er! JEEEEEEEEJJJJJ!!!!! RUST :D In plaats van meteen maar mijn tent op te zetten hier, eerst dus maar mijn tas open gemaakt, handdoek eruit gehaald + schoon&droog ondergoed, wandelkleding uitgedaan en het water ingerend (campsite was direct aan het meer)! Heerlijk afkoelen! Het water had zelfs een aangename temperatuur (warmer dan ik gewend was in Cromwell), dus dat was perfect! En tot nu toe: minder sandflies in zicht dan Iris Burn! Wat wil je nog meer?!
Uiteindelijk dan ook hier maar begonnen aan de standaard taken: eten koken, tent opzetten, alles organiseren en vooral een avond gezellig gekletst met de andere jongen - en de enige andere persoon die hier verbleef! :D. Na een heerlijke avond dan maar weer eens mijn tentje ingedoken om daar nog wat te lezen (na een bescheiden kill van zo'n 6 sandflies in mijn tent). Echter, doordat ik mijn licht in mijn tent aanhad, merkte ik dat alle insecten uit de gehele omgeving richting mijn tentje kwamen en tussen binnen en buitendoek ingeklemd kwamen te zitten. Ik ben dan ook in slaap gevallen met het geluid van honderden sandlies en muggen die rond aan het zoemen waren half in mijn tentje... en toen ik wakker werd, zater ze er nog steeds! AAAAAAHHH! Hoe gaan we in hemelsnaam deze tent uitkomen zonder massaal aangevallen te worden?! Aangezien ik toch wel redelijk nodig naar de wc moest, snel een lange broek, sokken, schoenen, vest, pet, sjaal en zonnebril op/aangedaan en zzzzzip zzzzzip ritsen open - zzzzzzip zzzzzip ritsen dicht en sprinten!!!! Gelukkig niet al te veel gebeten geloof ik, alleen had ik de rest van de ochtend wel een hele zwerm insecten om me heen. Ik wilde graag weer een frisse duik in het meer nemen, en dus alles daarvoor weer verzameld (inclusief insect repellent om direct daarna op te doen). Het water voelde echter behoorlijk fris deze ochtend en halverwege twijfelde ik dan ook of ik er wel helemaal in wilde. Ook hier echter bepaalden al die verdomde vliegende insecten weer wat ik ging doen: toen ik ze op mijn rug + schouders voelde zitten en ze begonnen te bijten, was er maar een oplossing: RENNEN! En plons het water in duiken! En het was een heerlijk gevoel, lekekr wakker worden :)
Het uit het water gaan - afdrogen en aankleden proces was echter wat minder prettig. Eerst had ik het idee dat alles wel redelijk goed en snel ging, zonder al te veel schade van muggen+sandflies. Nu - enkele dagen later - weet ik echter beter. Mijn voeten, enkels, benen, kont en onderrug zijn slachtoffer geworden. Wat een jeuk! Gelukkig weet ik dat het allemaal ook wel weer overgaat - ooit......

Deze ochtend dan de track voltooid. Nog 2.5 uur op de planning om terug te lopen naar Te Anau. Niet echt een interessant stuk meer (behalve de tree ferns hier! ze zijn zich weer uit aan het rollen, wat altijd een geweldig gezicht is! Als ik foto's kan plaatsen (hier kan ik mn sd niet inpluggen), zul je wel zien wat ik bedoel). Het voelde niet eens meer helemaal alsof ik nog op de Kepler was. En 2.5 uur is amper een wandeling te noemen! Dat is niks!!! :P Ik was stiekem echter wel blij dat het een redelijk vlakke wandeling was: zodra ik omhoog of omlaag moest, merkte ik dat mijn benen niet meer mijn grootste vriend waren!

Uiteindelijk weer in Te Anau aangekomen, tijd om tent schoon te maken, spullen uit te zoeken en me weer klaar te maken voor de volgende trip. Morgen vertrek ik namelijk weer voor mijn volgende kampeer avontuur! Nu een 2-daagse guided kayaktrip naar Doubtful Sound! Wat kijk ik hier enorm naar uit!!! :D Eindelijk Fiordland ook vanaf het water zien!
Ik was van plan vroeg te gaan slapen deze avond, aangezien de dag erna mijn wekker me om 5.15 alweer wakker zou maken. Dit lukte echter niet helemaal: met 5 anderen in een kamer, en 5 hele gezellige mensen, was dit een avondje kletsen & lachen. Gelukkig werd het nog steeds niet heel laat (11uur ging ik slapen denk ik zo ongeveer), maar dat maakte mijn nachtje toch wel wat korter. Ik kan echter terug kijken op een hele gezellige avond met compleet onbekenden eigenlijk :P Ik dacht dat ik het lastig zou vinden om weer in dormrooms te moeten slapen - na 3 maanden mijn eigen plekje gehad te hebben. Dit keer heb ik er echter enorm van genoten! Af en toe voelt het als een gezellig slaapfeestje met goede vrienden :) Afgelopen nacht (nadat ik terug was van de kayaktrip - sorry voor het sprongetje) ook een gezellig avondje gehad. Heel gek ook dit keer: ik deelde een kamer met 3 andere meiden, en allemaal uit Nederland. Normaal vind ik dit echt verschrikkelijk, en ik denk dat dit het grootste nadeel van de zomer in NZ is (het land vult zich ineens weer met nederlanders overal...), maar nu was het eigenlijk wel gezellig en grappig. Alleen heb ik ongelooooofelijk veel zin in een broodje kroket nu, en dat moet helaas nog even uitgesteld worden! :P

Maar terug naar de kayaktrip: om 6:15 zou ik opgehaald moeten worden van het hostel. Helaas echter was hier iets misgegaan en om 6:45 heb ik dus maar een belletje gemaakt naar kantoor (ik had het nr niet en kon niet eerder het hostel in omdat ik de sleutel al ingeleverd had! Stress!!!). Uiteindelijk dan toch nog opgepikt door iemand en heel snel naar Manapouri gebracht, waar we de boot opgingen, Lake Manapouri over, en op naar Doubtful Sound! De tocht over het meer was heerlijk zo redelijk vroeg in de ochtend. Het was behoorlijk bewolkt, maar de kleuren in de lucht waren geweldig! Ook de rest van de groep ontmoet op de boot: de komende 2 dagen zou ik doorbrengen met Ben, de gids, en 4 anderen (vader, moeder, dochter en vriend: eerste 3 oorspronkelijk uit UK, maar woonden al zo'n 18 jaar in de States, dochter had vriend ontmoet tijdens reis in Australie en woonde nu daar, genoeg interessante verhalen dus! :P). Eenmaal aan de andere kant van het meer moesten we eerst nog een half uurtje de bus in, om uiteindelijk om te kunnen kleden en de kayaks in te gaan. De busreis was ook al erg mooi, met wat watervalletjes onderweg en mooi uitzicht over Doubtful Sound zelf vanaf Wilmot Pass. Ik kon echter niet wachten de kayak in te gaan! De weersvoorspellingen waren niet al te best voor de komende twee dagen, maar we zullen wel zien hoe het gaat. Nu was het vooral bewolkt, maar verder geen sterke wind of regen. We konden dus gewoon beginnen aan de trip! :)
Al snel kwamen we bij het eerste eilandje aan waar we omheen zouden varen om wat rond te kijken. Wat geleerd over de native plants & trees hier, en daarna was het al snel tijd voor een van de hoogtepunten van de trip: op deze plek en gedurende deze maand zijn hier wel eens penguins te zien die hier nesten. Na een rondje gevaren te hebben echter nog niets gezien. Nog eventjes blijven hangen en ineens zag onze gids wat beweging! JAAAAA! Tussen de planten waren wat bewegende witte en zwarte dingetjes te zien. Eerst redelijk ver weg, maar na wat te wachten, kwamen de 2 penguins (Fiordland Crested Penguin ofzoiets, iig erg zeldzame penguins om te zien!!!) dan tevoorschijn gehopt. Het pad af naar beneden, half glibberend en glijdend, om uiteindelijk het water in te springen. Het was een geweldig gezicht om dit van zo dichtbij te kunnen zien!
Uiteindelijk verder gegaan met onze kayaks en kunnen genieten van een geweldige omgeving! Het water heeft hier een bijna zwarte kleur (het voelt alsof je op een meer bent, maar je bent hier in de zee aan het kajakken): afhankelijk van de regenval zijn de eerste meter van het water 'fresh water' (zoetwater), en daaronder is het zoutwater. Blijkbaar geeft dit de bijna zwarte kleur. Het water was echter ook redelijk kalm gedurende het grootste deel van de eerste dag, en de reflecties van de bergen waren daardoor zeer goed te zien in het water. Verder waren de bergen zelf al enorm indrukwekkend! Ze rijzen zo goed als recht omhoog uit het water op. Na een tijdje zie je niet eens meer hoe hoog ze zijn, totdat je een vergelijking hebt met een kajak / boot / helicopter of iets dergelijks in zicht. Begroeid met beech, ferns, raka, rimu en allerlei andere native plants & trees + alle mossen die overal overheen groeien, zijn er ook weer eens vele kleuren groen te bewonderen! Prachtig prachtig prachtig!!!!! :D
Zo nog een stuk aan het peddelen geweest, pauze gehouden op een strandje waar we weer wat energie naar binnen konden werken en op konden warmen van een warme kop thee, wat foto's genomen, weer heel wat insect repellent opgedaan (waar ik dacht dat de sandflies op de Kepler al erg waren...... hier is het nog 10x zo erg. Gelukkig ervoor gekozen op sokken aan te doen in mijn teva's om ze iig soort van weg te houden bij mijn voeten, en verder was mijn lichaam bijna volledig bedekt. Alleen mijn hoofd + handen waren redelijk onbedekt en werden dan ook continue omringd door een hele zwerm... gelukkig hier ook nog een oplossing voor gevonden: soort van petje met flap gekregen van de gids + muskietennet om over mijn hoofd heen te doen). Echter niet al te veel later konden we allemaal wel weer de kayaks in: op het water waren er een stuk minder sandflies, en zolang je aan het peddelen was, bleven ze ook wel redelijk bij je uit de buurt. Deze middag nog enkele andere geweldige dingen kunnen zien: de natuur, de bergen die maar blijven verbazen! Maar ook nog wat penguins (dit keer little blue penguins) op het water, al vissende. En uiteindelijk een fur seal in het water. Langzaamaan dan ook dichterbij en dichterbij gegaan. Eerst kon ik maar niet uitmaken wat ik zag: ik zag iets bewegen op het water, maar wat nu welke gedeelte van de zeehond was... geen idee! Na nog dichterbij te komen, kon ik dan eindelijk zien dat het vooral een vin was die de hele tijd boven het water uit kwam, en soms de snorharen of mond om wat te ademen. Verder leek deze zeehond heel relax zijn eigen ding te doen en niet echt gestoord te worden door ons. Zo uiteindelijk op slechts een meter afstand van deze zeehond gekomen en ook kunnen zien hoe hij af en toe z'n kopje oplichtte uit het water en die ronde donkere ogen zichtbaar werden. Hoe geweldig is dit?! Echter ook nog even een schrikmomentje gehad: waar de zeehond het grootste deel van de tijd heel relax leek (waarschijnlijk simpelweg half in slaap), was er een moment dat hij heel dicht bij de andere kayak kwam en hier waarschijnlijk even wakker schrok en ineens als deze vreemde dingen om zich heen zag. Toen begon ie even te grommen naar de jongen uit Australie (die toevallig het dichtst bij was) en zijn we snel maar wat verder weg gepeddeld. Nog wat laatste blikken achterom geworpen naar de zeehond en deze geweldige ervaring goed opgeslagen! Wanneer kun je dit nu van zo dichtbij zien?!

Na nog wat rond te varen, een riviertje in te gaan en nog een stop te maken, zijn we met z'n allen een stukje een berg opgewandeld langs de rivier op en door de rivier heen. Mooie tocht, weer eens mooie uitzichten over wat bergen, en wat mooie watervallen kunnen zien. Bij terugkomst waren we allemaal redelijk hongerig: dit was toch wel een intensieve dag zo! Terug gepeddeld naar de plek waar we zouden overnachten, de kayaks leeggehaald en ons kamp ingericht. Het begon net wat te regenen bij het opzetten van de tenten, en zodra we allemaal omgekleed, droog & beschermd van de sandflies in het kooktentje geinstalleerd waren, begon het redelijk hard te regenen: perfecte timing :)
De avond gezellig met z'n allen doorgebracht in dit knusse tentje, lekker gekookt, gekletst en uitgerust. Uiteindelijk - toen we allemaal de vermoeidheid wel begonnen te voelen - onze tentjes ingedoken en lekker gaan slapen. Hier heb ik een heerlijke nacht (alhoewel weer redelijk kort, met alarm om 6:00) gehad.
Volgende dag tijd voor ontbijt, weer omkleden & alles inpakken en weer op pad. Vandaag was vooral de scenery geweldig, met meer watervallen en stroompjes water die overal van de bergen naar beneden kwamen (door de nacht vol regen die we gehad hadden). Ook vandaag was het maar weer afwachten wat het weer zou doen: weer waren de weersvoorspellingen redelijk slecht, en vooral een bepaald stuk van de tocht kon wat lastig worden als we daar te sterke wind zouden krijgen. Echter is dit ook vandaag weer allemaal redelijk goed gegaan: wat sterkere wind zo af en toe, en het water was zeker wat minder kalm, maar nog steeds een mooi gedeelte van Doubtful kunnen verkennen, om een groter eiland heen gevaren en rondgekeken en vooral ook genoten van het peddelen zelf! Zo'n heerlijk gevoel om zo over het water te glijden en die effort te moeten doen om vooruit te komen. Zo uiteindelijk weer enkele uren op het water doorgebracht, en uiteindelijk was het dan tijd om terug te gaan naar het beginpunt. Hier zou de bus ons weer ophalen, konden we weer de boot op, terug naar Manapouri en Te Anau. Allemaal vonden we het wel jammer dat de tocht er alweer op zat, maar ook wel blij omdat het toch wel 2 erg intensieve dagen geweest zijn (en al helemaal blij om gedag te kunnen zeggen tegen de sandflies!!! Ondertussen werden we er toch wel helemaal gestoord van!). In de bus werden we allemaal al wat slaperig, in de boot nog even genoten van de laatste prachtige views over het meer en de indrukwekkende bergen hier en daarna helaas alweer afscheid moeten nemen. Heel gek om 2 dagen zo intens door te brengen met een groep en dan ineens weer uit elkaar te gaan en elkaar waarschijnlijk niet meer te zien. Mails zijn echter uitgewisseld en als we dan eindelijk een keertje tijd hebben, kunnen we nog wat foto's en verhalen uitwisselen. Altijd leuk om toch enigszins in contact te blijven :)

Ik kan in ieder geval terugkijken op een geweldige week weer aan het reizen! Ik word momenteel nog heel erg herinnerd aan de geweldige dagen en de minder prettige bijkomstigheid van de sandflies: mijn handen, voeten, hoofd en onderrug voornamelijk zijn ongelofelijk aan het jeuken! Vannacht enkele keren wakker geworden van het extreem vervelende gevoel op voornamelijk mijn handen. Tijdens het kajakken zijn deze twee toch wel heel erg aangevallen: ik heb minimaal 35 bites op mijn handen. Allemaal kleine rode bultjes die er nogal onschuldig uitzien, maar me helemaal gek maken op het moment!!! Het was het echter allemaal zeker waard! En zoals ik ergens gelezen heb: volgens een oude Maori legende zijn de sandflies in Fiordland terecht gekomen door een van de 'kwade goden' die jaloers was op een plek die zo mooi was en het wilde verhinderen dat mensen hiervan konden genieten zonder belemmeringen. En misschien maar goed ook dus: het maakt dit stukje nieuw zeeland niet heel erg prettig om te leven en daardoor is wel deze prachtige natuur behouden gebleven! We moeten het maar van de positieve kant bekijken! :P

Voor nu staat er weer heel wat reizen op de planning voor de komende weken. Een erg druk programma zelfs! Mama komt aan in Nieuw Zeeland over 3 dagen, en dan gaan we samen 5 weken rond trekken! Heel erg spannend, heel erg onwerkelijk ook nog voor mij op dit moment, en hopelijk een geweldige ervaring voor ons beiden! :D
Daarna horen jullie wel weer een keer wat van mij en de rest van de planning hier in NZ! Niet heel veel tijd meer daarna, dus ik kan het ook bijna in real life komen vertellen! ;)

Groetjes xxxxxxx