Spring is coming!

Ik weet het – het is alweer een tijdje geleden dat jullie wat van me gehoord hebben... Voor degenen die vol spanning gewacht hebben: mijn oprechte excuses! Aan de ene kant is er niet zo veel te vertellen over mijn werkende leven hier de laatste maanden – aan de andere kant is er natuurlijk ook vanalles gebeurd! Ik heb hier zo mijn ups en downs gehad, erg drukke weken gehad met beide baantjes, en ook volop genoten van dit prachtige plekje op de wereld en zo af en toe echt helemaal ‘high’ geweest van de fantastische momenten hier. Af en toe was dat niets meer dan simpelweg een super gezellige avond met wat random mensen hier, of dat extra uurtje skien aan het eind van de dag met fantastische uitzichten.

Vandaag is weer zo’n dag waarop ik volop genoten heb (of eigenlijk: de laatste drie dagen). Verrassend genoeg heb ik die laatste drie dagen ook gewerkt haha. Woensdag had ik een groepje kinderen dat ik lesgegeven heb op Whistler (=Village Dailies, normaal gesproken niet mijn favoriete plek om te werken). Het was alweer een tijdje geleden dat ik op die locatie gewerkt had, en ik denk dat ik er daardoor weer helemaal fris en vol energie in ging. De kinderen konden net remmen met hun skies, en moesten leren de eerste bochten te maken. Het was een dag gevuld met veel ‘spelende’ (? Playful?) oefeningen, wat sneeuwbalgevechten en wat gestoei met deze ongelofelijk lieve en enthousiaste kinderen. Uiteindelijk zijn we zelfs begonnen de eerste daadwerkelijke sprongen te maken op ski’s – wat voor de meeste kinderen echt een hoogtepunt is. Zo ook voor deze groep, alhoewel één van de jongens het nog wat bonter maakte en zijn smile van oor tot oor niet meer verloor de rest van de dag. Simpelweg heerlijk om te zien en fijn dat ik iemand zo enthousiast heb kunnen maken voor het skien!
Vandaag en gisteren ben ik dan voor het eerst echt bij ‘Max 4’ geweest, waar volwassenen les krijgen in groepjes van maximaal 4 personen. Donderdag was al een geweldige dag met een leuke groep mensen, een heerlijk zonnetje op de berg en veel vooruitgang bij allen. Ik kwam al helemaal blij thuis na die dag en had voor de verandering eens geen werk in de avond (een keer de hele week vrij gevraagd, zodat ik ‘alleen maar’ mijn 6 dagen werk heb, in plaats van ook nog 2 ‘doubles’). Op de donderdagavond is er hier ook altijd een ‘Club Shred party’ in Merlins – één van de cafés hier en dus met al mijn energie (wat uitzonderlijk is, meestal ben ik na mijn werk aardig moe) daar maar eens een bezoekje gebracht. Samen met 2 vrienden van hier om 7 uur ’s avonds dan maar van staff housing de piste naar beneden gelopen om bij Merlins te komen, en hier 2 uur lang genoten van de lokale band (Red Chair) en gezellig wat gedronken. Weer zo’n avond waarbij ik me simpelweg super voelde, en echt genoten heb van het moment! Deze avonden en dat gevoel zou nooit voorbij mogen gaan!!! Uiteindelijk wel wat later dan normaal in mijn bedje beland, en in eerste instantie was ik bang dat dat wat zou reflecteren op mijn werk de volgende dag. Vrijdag stond ik echter weer vrolijk op, en kon ik weer vol energie aan de slag met mijn bijna geheel nieuwe groep. Eén vrouw van de dag ervoor was er vandaag weer, en kwam maar al te graag weer met mij skien. Mede dankzij haar lovende commentaar was de rest van de groep al aardig enthousiast over mijn kunnen als skileraar, zonder dat ik uberhaupt nog maar iets gedaan had. Lekker begin dus! Vandaag had ik ook het grote voordeel dat deze groep veel beter bij elkaar paste dan de dag ervoor, en dat maakte het lesgeven dan ook een stuk makkelijker. Resultaat: een relaxte dag met veel vorderingen, gezellige gesprekken, leuke mensen om me heen (van zo goed als iedereen heb ik ook de halve familie nog leren kennen tijdens lunch) en een groepje skiers dat een fantastische dag gehad heeft! Ze waren allemaal zo enthousiast dat ze allemaal nog voor 1-2 dagen lessen bijboeken en vonden het (net als ik) erg jammer dat ik dit weekend niet beschikbaar ben om ze verder les te geven. Ik heb mijn standaard groepje elke zaterdag en zondag, en kan dit absoluut niet afzeggen. Wel erg fijn om te horen dat ze zo positief over me waren en zeker goed voor mijn zelfvertrouwen op verschillende vlakken hier!

De komende weken ben ik een beetje overal en nergens ingepland met de lessen, en wisselt het nog even tussen 2 erg drukke weken en de rest waarschijnlijk extreem rustig. Ik heb zelf ook nogal gemengde gevoelens over het feit dat het toch wel erg duidelijk lente begint te worden (allereerst zijn er de dagen die veel langer geworden zijn nadat hier de klok verzet is, daarnaast komen de temperaturen van de afgelopen dagen in Whistler Village zelf zo rond de 10 graden boven nul, is het veel te warm om les te geven met skijas aan, en als toppunt: de eerste filmpjes zijn net op facebook verschenen over beren die over de golfbaan lopen hier – net ontwaakt na hun diepe slaap van de laatste maanden). Aan de ene kant ben ik blij met alle zon en met het vooruitzicht weer te gaan reizen en minder te hoeven werken. Aan de andere kant heb ik nog zo veel dat ik hier graag wil doen (waaronder heel veel terrain dat ik nog niet geskied heb), zou ik graag nog wat meer geld verdienen (maar die tijd dringt nu), en is het hele seizoen simpelweg zo snel voorbij gevlogen. Af en toe heb ik die dagen / weken dat ik behoorlijk moe ben, en echt uitkijk naar het moment dat het werk hier voorbij is. Op het moment ben ik echter weer zo veel aan het genieten van het werk, realiseer ik me op wat een fantastische plek ik hier ben en hoe gelukkig ik moet zijn met alle onvergetelijke momenten hier, en weet ik ook maar al te goed dat dit zo goed als mijn enige kans is om een winterseizoen in Canada te werken. Die gedachte dat het niet mogelijk is om hier terug te komen, en nog zo’n seizoen te beleven (ondanks het feit dat ik 90% van de tijd denk dat dit ook echt mijn laaste voltijd winterseizoen is), maakt me ergens ook wel wat verdrietig.
Maar tot zover mijn emotionele status op het moment :P

Even kort over mijn leven van de laatste maanden. Allereerst herinner ik me een dagje in de ‘Scandinave Spa’ hier nog maar al te goed. Het is ook nog niet zo heel lang geleden, maar het was echt heerlijk om een dag helemaal weg te zijn van alles hier (werk / huis + huisgenoten / dagelijkse to-do list enzovoort). Het was echt even een dagje tijd voor mezelf, en ik geloof dat ik daar enorm van opgeknapt ben! Ik kwam rond een uurtje of 1 ’s middags daar aan, en heb het uiteindelijk volgehouden tot 9 uur ’s avonds – sluitingstijd. Het was een prachtig zonnige dag, en dus ook fantastisch om vanuit het bubbelbad uitzicht te hebben op de bergen om me heen, zonsondergang te kunnen zien tijdens een lekker hapje eten, en daarna weer buiten te lopen onder de sterrenhemel. Op het eind van de dag hier was ik ook echt helemaal ontspannen (na o.a. in slaap te zijn gevallen op één van de bedden in een relaxruimte, en ook nog wat yoga gedaan te hebben in bikini – wat ietwat ongemakkelijk voelde op het begin haha) en blijkbaar zo in mijn eigen wereldje dat ik de dagen daarna hoorde dat enkele mensen mij herkend hadden – maar ik dus lekker iedereen vol aan het negeren was daarbinnen :P Het was dan ook wel een 100% stille spa waar zelfs fluisteren zeldzaam was.
Daarnaast heb ik nog wat geweldige dagen gehad samen met Antje. Ik ken haar vanaf het begin van het seizoen, en in December en Januari hebben we wat gezellige skidagen en trainingen samen gedaan. Helaas heeft zij zich in Januari geblesseerd, en kan ze het hele seizoen niet skien. Dit heeft gelukkig geen invloed gehad op onze vriendschap hier (of misschien alleen maar positief gewerkt?) en we hebben vele dagen en avonden samen doorgebracht: wandelingetje met de hond, filmavondje in squamish, wat restaurants verkennen in het dorpje hier, of gewoon gezellig kletsen en erg spontaan de hele planning omgooien voor een onverwachte gezellige middag/avond. Ik herinner me nog een middag na het werk waarbij we naar het ‘brewhouse’ zijn gegaan hier. Ik wilde hier al een tijd lang heen omdat ik gehoord had van het ‘proefplateau’ of hoe je dit ook mag noemen van verschillende bieren hier. In de brouwerijen waar ik tot nu toe geweest ben hier, betekende dat 4-5 kleine glaasjes met verschillende bieren. Hier waren het 7 verschillende bieren geloof ik zo uit mijn hoofd, en waren die glaasjes al wat meer normale glazen, en ook nog eens aardig gevuld. Antje was dan ook blij dat ze de keuze gemaakt had gewoon een bier te bestellen, en vond de verzameling die ik naar binnen moest werken behoorlijk lachwekkend. Zo hebben we dan iets langer dan verwacht in die pub gezeten en meteen ook maar wat eten besteld. Uiteindelijk zijn we – ik gelukkig wat minder dronken dan verwacht na de aanblik van al dat bier – dan ergens begin van de avond maar weer naar huis gegaan. Ook zijn we enkele keren samen naar ‘Meadow Park Sports Centre’ geweest, vooral om even te genieten van de hot tub en de sauna daar. Nu de dagen wat langer worden, is het ook lekker om hier na het werk nog even een wandeling te maken en te genieten van het zonnetje. Aangezien Antje ook niet meer als skilerares werkt, maar vooral veel office werkzaamheden doet, neemt ze regelmatig haar hondje mee naar het werk – en dan is het al helemaal lekker om even de natuur in te trekken en te genieten van dat gekke beestje met al z’n streken. Ik wordt hier ondertussen telkens alweer hartelijk begroet door Bolt (de hond) met vaak vele likken in mijn gezicht (redelijk onvermijdelijk als hij op mijn schoot in de auto zit haha).

Daarnaast heb ik eind Januari / begin Februari ook nog een fantastsiche tijd gehad hier toen Verena (skilerares die ik nog ken uit Oostenrijk) een weekje op bezoek kwam. Ik had het geluk enkele dagen vrij te krijgen van mijn werk (zowel overdag als ’s avonds) en kon dus volop genieten van de best wel prima sneeuw hier, en vele uitdagende afdalingen op nog nieuw terrein voor mij! Helaas was ik net voordat zij kwam behoorlijk ziek, maar ging het skien vooral de laatste 3 dagen wel weer aardig goed. Uiteindelijk heeft deze tijd echt als een vakantie gevoeld voor mij, waarbij ik helemaal opgenomen werd in de Duitse groep die Verena hier had leren kennen. Het skien was fantastisch, maar daarnaast waren er ook nog wat gezellige avondjes uit eten (waarbij ik mezelf 1x echt even getrakteerd heb: zalm met een pistachiokorst in één van de beste restaurants hier – jumjumjum!), wat ontspanning in de hot tub in de avond in het hotel van Verena, en ook wat quality time met z’n tweetjes.
Wat wel erg grappig was: het contact met Verena over Messenger ging de laatste tijd steeds in het Engels (Duits spreken ging altijd goed, maar het typen is een ander verhaal. Vooral door gebrek aan de juiste tekens op mijn telefoon en ook de grammatica die in mijn geval niet altijd even goed is, had ik dat een tijdje geleden opgegeven). Zodra ze hier was, had ik me echter voorgenomen dat we Duits zouden spreken, en eigenlijk ook verwacht dat dit redelijk zonder problemen zou gaan. Nu bleek echter dat mijn brein zo ingesteld was op Engels, dat het switchen naar Duits niet altijd even soepel ging. Wat ik vooral merkte: mijn brein kan best ok switchen van Nederlands naar Duits, maar Duits spreken als je in het Engels denkt, dat ging dus even niet zo goed... Ik merkte echt dat ik van het Engels moest vertalen naar het Nederlands, en dan pas Duits kon spreken. Erg gekke (en op het begin even tijdrovende...) ervaring.

En dan zijn er nog veel te veel andere momenten die eigenlijk wel het vermelden waard zijn, maar die me niet zo snel te binnen schieten, of voor jullie heel wat minder zullen betekenen dan voor mij. Hierboven dus een kleine greep uit mijn leven van de laatste maanden hier, maar daarmee doe ik enkele andere mensen ook echt te kort. Ik heb nog steeds contact met de groep die ik heb leren kennen op een spelletjesavond in de bibliotheek en regelmatig spreken we nog samen af voor een pot luck, een andere spelletjesavond, een drankje in de Village, of (ook erg leuk!) de Escape Room. Verder heb ik nog enkele keren geskied met Rebecca die me telkens weer nieuwe, leuke, uitdagende stukjes van de mountain laat zien, of eten we ’s avonds wat samen om daarna naar de wekelijkse yoga te gaan. Ook leer ik nog steeds nieuwe mensen kennen hier, en heb ik bijvoorbeeld een band opgebouwd met Laura, een andere skilerares van Adventure Camp. Ik had die week een bijzonder uitdagende groep kinderen (ik heb nog nooit zoiets verschrikkelijks meegemaakt... alhoewel ik achteraf toch ook wat goede herinneringen heb aan die week), en had op de eerste dag wat meer contact met haar voor het wisselen van kinderen naar de juiste groep. Die week konden we ons hart luchten bij elkaar (zij had ook niet de makkelijkste dagen die week) en raakten we wat meer aan de praat. Later kwam ik haar tegen toen we allebei de ‘Park safety session’ deden – en ook dat was een erg gezellige en memorabele dag. Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat het freestyle skien (in de terrain parks) niet direct mijn ding is. Die dag heb ik dus een training gevolgd om op de juiste manier te kunnen springen, en een start gemaakt met o.a. het achteruit skien en het springen van 180s en 360s (dat laatste erg minimaal). Op het begin was ik nogal zenuwachtig voor deze training, en bang dat ik dit ook niet zou halen. Ik moest dit echter doen voor mijn zondaggroep die over enkele weken een competitie hebben in het park. Achteraf was al die twijfel nergens voor nodig, en heb ik echt plezier gehad deze dag met alle oefeningen die we kregen! De week daarna had ik de stemming te pakken, en ben ik ook een ‘freestyle mogul’ training gaan doen, waarbij je leert skien over een aangelegde boekelpiste (of poffertjespanpiste is blijkbaar ook een term hè mam) zoals je op tv ziet met de olympische spelen of wat dan ook. Ook hier weer enorm veel lol gehad, alhoewel dit echt een enorme uitdaging was!!!

Kortom over mijn leven in Whistler: ik denk dat ik aardig gesettled ben hier, en ondanks deze vaak toch ook erg drukke / chaotische / feestende / toeristische bestemming (met veel dronken mensen en een wietgeur alom – zeker vergelijkbaar met Amsterdam), mijn eigen weg wel gevonden heb. En ik denk dat ik zeker mag zeggen: ik ga je missen Whistler!
Het is echter nog niet helemaal ten einde, en ik hoop nog wat meer onvergetelijke momenten toe te kunnen voegen aan de toch al aardig lange lijst hier!  

En als laatst mijn excuses - ik heb voor de verandering dit verhaal een keer in één keer getypt, aardig laat in de avond voor mijn doen, en niet echt alles teruggelezen. Sorry dus voor kromme zinnen of idiote fouten, maar ik zet het er graag meteen op. Foto's volgen snel op FB!! :)